Het is niet betrekkelijk betrokken. Het is zeer betrokken. Ik maak een foto van het ‘uitzicht’ teneinde medelijden met mij op te wekken. Ontbijten dan maar eerst. Na het gisteren verorberde avondmaal, waarbij ik de vitamientjes niet heb overgeslagen (salade vooraf zou eigenlijk al voldoende zijn geweest), liep ik niet te blaffen van de trek. Er was echter sfeervol gedekt en ik heb mij e.e.a. toch goed laten smaken. Heerlijke honing! Bij het ontbijten kennisgemaakt met medegast. Officieel een Brit, maar zijn ‘roots’ zouden in Bangladesh moeten liggen. Aardige man. Zoekt hier een huis. Moet nog even navragen of het voor tijdelijk of permanent is. Mocht ik het vergeten te vragen dan zal dat niet echt een ramp zijn, hoop ik.

Ook na het ontbijt was het nog steeds zwaar bewolkt. Ik liep er zo’n beetje doorheen. Oorspronkelijk geplande routes van 5 tot 6 uur leken mij zwaar overdreven. Zeker bij dit weer. Alternatief in elkaar gesleuteld en op een bepaald moment toch maar gaan sturen. Zonder internet in de hut leuk gaan zitten doen, was geen aanlokkelijk alternatief.

Eerst maar eens richting ‘Etang de Lers’. Tip van huisbazin. Kwam amper tot 2^e versnelling en ruitenwissers hielden het op interval-snelheid niet bij. Ik wil niet beweren dat ik geen hand voor ogen zag, maar op z’n goed Hollands zouden wij het over zeer dichte mist hebben. Overigens vind ik dat ‘hand voor ogen zien’ volstrekt NIET boeiend. Ik wil helemaal geen hand voor mijn ogen zien. Ik wil van vergezichten en panorama’s genieten en niet tegen mistbanken aan de kant van de weg aankijken. Bij 1.800 meter hoge Col d’Agnes (flink stukje voorbij die ‘etang’) was de situatie nog maar weinig veranderd en ik begon aan deze excursie het predicaat ‘zinloos’ te geven en stond zelfs op het punt rechtsomkeert te maken. OK, nog een klein stukje tot Aulus les Bains. Bleek een correcte beslissing. Opeens onverklaarbare opklaringen. Ik kon weer een beetje in de verte kijken en zag hier en daar een (klein) stukje blauwe lucht. En dan is het wel genieten hier. Nog een fractie meer herfstkleuren en een zonnetje erbij en je komt amper vooruit, omdat je van alles een foto moet maken. Moet je dan wel de mazzel bij hebben dat er een plekje is om gevaarloos stil te staan, want het wemelt hier van de spaarheldbochten.

Ergens onderweg trof ik mijn op huizen jagende medegast uit het hutje naast het mijne aan. Hij suggereerde mij iets te gaan gebruiken in een eetgelegenheid een eind verderop, maar ik had al een koffie genuttigd en dan behalve ontbijten ook nog eens lunchen zou mijn biologisch klok wel eens van slag kunnen brengen.

Nog een tweede ontmoeting. Appetijtelijk ogende jongedame die het alom bekende gebaar van liften maakte. Wat aanspraak leek mij wel even wat. Viel extra mee omdat zij met Engels prima uit de voeten kwam. Al met al toch nog bijna 200 km afgewerkt.

Het is bijna 19.30 uur. Klop, klop. Nee, ik droom niet er klopt iemand op de deur van mijn cabine. Directrice weet mij te melden dat er geen water meer is. Geen druppel. Gaat vermoedelijk met de bekende Franse slag worden verholpen, dus zij heeft voor mij een Chambre d’Hôte geregeld, mocht ik die overstap willen maken. Ik ben hier immers nog 2 nachten. Hoewel ik niet veel in te pakken heb, voel ik er niet zo gek veel voor om nu al te verkassen. Was eigenlijk van plan al onder de wol te kruipen. Overeengekomen e.e.a. tot morgenochtend uit te stellen. Voor het meest noodzakelijke krijg ik 2 literflessen met water. Zal voor douchen niet toereikend zijn, maar een poezenwasje zal nog wel lukken. Gaat een première worden. Nooit eerder mijn snuit gewassen met mineraalwater.

Ervaring van wassen met mineraalwater kan ik niet met jullie delen. Na toiletbezoek in het holst van de nacht even stiekem de kraan geprobeerd en verhip, er komt water uit. Kon dus ook met een gerust hart doorspoelen. Vanmorgen dus netjes douchen en niet hannesen met een waterkoker om te kunnen scheren.

Tot besluit hedenmorgen een “Word-weetje”. Het woord spaargeldbochten wordt NIET rood onderstreept. Vindt Word kennelijk wel OK. Paasklank en spoordoelen ook, al heb ik die woorden nu pas voor het eerst gebruikt….