Inmiddels ruim 1 week hier en morgen dus ook 1 week de huurauto. En nu al een keer getankt... Dat wordt door de Amerikaanse pompstations uiteraard zeer gewaardeerd. Na veel omrekenen van (US) gallons naar liters en euro naar dollar (of omgekeerd) blijkt opnieuw dat die Yanken niet moeten zeuren over benzineprijzen. Ze betalen iets meer dan 1/3 van hetgeen wij in NL aftikken. Met de tegenwerping van mijn zuster dat de afstanden hier veel groter zijn, ben ik nog met bevoegde instanties aan het onderhandelen over al dan niet definitieve opname.

Na dagen met niets bijzonders, die werden afgewisseld met dagen met weinig tot zeer weinig bijzonders, heb ik gisteravond besloten toch een tripje te maken. Ik dacht even zondag 13/9 al te vertrekken richting Mammoth Lake en daar een dag of drie in de nabije omgeving rond te spartelen, maar opeens slaat het weer iets om. Er vielen zelfs enkele spatjes. Plaatselijk weerkanaal op de PC opgezocht en voor woensdag zijn de vooruitzichten aanzienlijk aanlokkelijker. In eerste instantie bedacht deze trip solo te maken. Helly de vreselijke tijding gedaan, dat ik het risico niet wil lopen dat ik na elk uur rijden weer richting huis moet en dat zij dus op de hut in Lodi mag blijven passen. Haar hondje heeft een grote aaibaarheidsfactor, maar heeft de onhebbelijke gewoonte op de meest ongelegen momenten te gaan keffen. En dat geschiedt dan niet met een prettige sonore bas-stem. Die mag dus helpen met het oppassen. Toch zal de trip (althans zo ziet het er op dit moment naar uit) niet in mijn dooie eentje worden gepleegd. (In een dood eendje kom je volgens mij ook niet echt ver...) Echtgenoot (Gary) van de (van origine Deense) vriendin van Helly stelde zich zeer spontaan kandidaat mij te vergezellen. Is wel iemand waarmee ik door één deur denk te kunnen.

Volgens Helly is Gary zeer gelovig. Toch acht ik het risico dat ik als apostel van de plaatselijke kerk in NL terugkeer buitengewoon klein. Ter verdere minimalisering van dit risico begin ik met de dienst van morgen niet bij te wonen en de volgende zondag zitten we op de houseboat, dus dat wordt ook al weer een foute bingo. Kortom, gespreksonderwerpen te over met Gary.

Helly is nu een beetje jaloers. Wil eigenlijk ook mee. Vanmiddag een aanzienlijk langere trip gemaakt richting heuvels en ik moet toegeven dat zij zich kranig heeft gehouden. Maar poot gewoon stijf gehouden. Gisteren bij Gary & Karin (van origine Deense, je weet wel) prima geknabbeld. Scandinavische keuken mag afgezien van de liefhebbers van het op zoveel mogelijk manieren slachten van een haring dan wel niet zo gek veel fans kennen, ik heb daar prima gespijsd. De dag daarvoor was het bezoek aan neef Randy aan de orde. Zijn vrouw, Carol, heeft Italiaanse roots en dat merk je direct aan hetgeen op het gebied van spijs allemaal wordt aangeboden. Neef Randy heeft samen met Carol 2 tweelingen. De oudste is ééneiig en die twee dienen door een buitenstaander voorzien te worden van post-it velletjes, of via een spuitbus met verf uit elkaar te worden gehouden. De tweede tweeling is appeltje eitje. Een blonde en een donkere. Daar kwam ik wel uit. Het andere probleem bleef theoretisch, want één van de twee kwam niet opdagen. En zelfs ik kan een tweeling uit elkaar houden als er maar eentje haar gezicht laat zien. Enig ‘minpuntje': Carol had iets gehoord over Budweiser, maar koopt dan Ale. Heeft volgens mij iets weg van Oud Bruin of daarmee vergelijkbaar dropwater. Terugweg was nog wel even lachen. Garmin zegt rechts afslaan en zus in paniek 'Nee, rechtdoor'. Zoiets werd mij ooit eens omschreven als 'een hond huren, maar zelf blaffen'. Later nagekeken en Garmin had toch echt wel een ‘short-cut'. Routebeschrijvingen willen nog wel eens de voorkeur geven aan grotere, doorgaande wegen, dus die gaven ook rechtdoor. Maar zeker ook na vandaag zie ik voor haar Garmin navigatie-dingetje duidelijk een verdere toekomst buiten de verpakking weggelegd. E-mail onder de knie krijgen is nog een kwestie van doordrammen en vergt wellicht nog meer invloeden van buitenaf en zal best wel bossen met extra voeten in de aarde hebben.

Probleem van tochtjes met Lodi als startplaats is, dat je (tenminste als je naar het Oosten rijdt) in de verte al forse heuvels ziet liggen en naarmate je meer kilometers hebt afgelegd de omgeving steeds aantrekkelijker wordt. Je moet in principe echter ook weer terug en dan zijn die aanlokkelijke vergezichten achter je en kijk je weer tegen ‘het platte' aan. Het heeft iets van een lekke band oppompen. Je kunt wel weer een eindje fietsen, maar echt zoden aan de dijk zet het niet echt. Op weg naar huis een typisch Amerikaans maal meegenomen. Niks hamburger. Nee pizza. En nog wel een exemplaar met dunne korst! Niets mis mee. Helly dacht aan een vegie pizza. Dat is volgens mij iets met vast heel veel groenten. Tijdens het bestellen dus stevig ‘pepperoni' zitten toeteren. Met succes! Je mag zo'n ding dan thuis zelf in de oven duwen. Hij is in feite nog rauw...

Het moge duidelijk zijn dat het nog aanwezige staartje Canadian Mist het klokken heeft afgeleerd. Door het geknabbel bij vriendinnen en familie heeft dat eigenlijk nog best lang geduurd, maar daar staat tegenover dat de eerste serie van 18 blikjes Budweiser ook al is gesplitst in A: bier volgens mijn persoonlijk recyclingsysteem en B: de blikjes volgens een ander. Wijn is in verhouding eigenlijk best pittig geprijsd hier. Eigenwijs en nieuwsgierig een flesje Tisdale??? (merlot) van ca, $.2,- uitgeprobeerd. Ben er niet blind van geworden. Flesje is mooi leeg nu. En zonder de gootsteen lastig te vallen. Herhalingsaankoop acht ik echter niet waarschijnlijk. Toch verkeerde blikjes Budweiser gekocht. Verkeerd, omdat ze te klein en daardoor snel leeg zijn en dan moet je weer richting ijskast. En al dat gesjouw bij de toch nog steeds best flinke temperaturen maakt dorstig. Uit oogpunt van energiebesparing ben ik dus slecht bezig nu. En het is ook wel duidelijk dat 18 van die dingetjes dus niet zo gek veel voorstellen. Alhoewel... Als je ze alle 18 achter elkaar nuttigt en je komt 'door toeval' in gesprek met zo'n sheriff, of patrolman, zal uitleggen de nodige vaardigheid vergen.

Om e.e.a nog erger te maken: Ik drink uit een bierglas uit Marken. Klederdracht, klompen en tulpen als decoratie. 'Proost' en Nederlands vlaggetje ontbreken nog. Ben in staat om nu mijn biersokjes te gaan aantrekken en mij als gecertificeerde halve zool te melden bij een lawaaierig feestje hier ergens aan de overkant. Maar met zo'n visum-waiver moet je voorzichtig zijn. Je tekent immers voor het afstand doen van al je rechten.

Volgens mij is Yomanta, of hoe die smurf in haar blauwe gewaad uit Tiel ook heet, aanwezig geweest, want ik heb dit amper getikt of de muziek is gestopt. Scheelt mij weer sokjes wisselen. Half elf op de zaterdagavond en de muziek stopt... Zal wel een bejaardenfeestje zijn geweest (muziek was ook best wel herkenbaar en het bier stuiterde niet uit mijn glas). Amerikanen werken in het algemeen vrij hard, dus een vroege aftocht i.v.m. sexuele driften, al dan niet tegen de achtergrond van alweer vroeg opdoemend kerkbezoek, acht ik ook niet echt uitgesloten.

Bij dit soort verslaggeving is de behoefte aan het opsteken van een peuk soms weer erg groot, maar ik maar mijzelf dan maar wijs dat er in de VS op zaterdagavond niet gerookt mag worden. Vervolgens maak ik mijzelf wijs dat ik hier voor het eerst ben en alles moet geloven. Je bent tenslotte in een land waar George W. Bush 2 termijnen als president heeft gefungeerd. Dat had ik vooraf ook nooit geloofd. Eigenlijk had Thomas mijn tweede naam moeten zijn. Maar hier pas ik mij (tijdelijk) aan.

O ja. Vanwege de ‘unlimited milage' heb ik de huurperiode maar verlengd tot de dag van vertrek. Scheelt Helly 2 x heen en weer rijden naar de luchthaven en ik kan elke ochtend weer even leuk naar die Fusion op de parkeerplek kijken. Extra koffer/tas kan dankzij de beschikbare vierwieler nog voller i.v.m. boodschappen en als Dini uit Nederland er is, heeft zij keus uit 2 chauffeurs. Luxe probleem.