Er zal binnenkort toch iets spannenders moeten gaan gebeuren dan de afgelopen dagen, want anders krijg ik de beschikbare hoeveelheid foto's nooit en te nimmer vol. Op Labor Day een eindje richting heuvels gereden. Maar zelfs de niet zo ambitieuze eindbestemming (Murphy) bleek voor Helly iets teveel van het goede. In Murphy zouden we naar Redwoods hebben kunnen kijken. Die hebben wij al eens eerder gezien, dus het feit dat Murphy niet werd gehaald, deed mij nu niet direct in onbedaarlijk gesnik uitbarsten. Het gegeven dat ik al eerder deze kant was opgeweest, speelt daarbij geen rol. Het betrof destijds niet alleen een ander jaargetijde, maar ook andere tijden van de dag. Andere lichtval etc. Plaatsjes waarbij ik mij in het verleden heb afgevraagd hoe zij in vredesnaam op een (wegen-) kaart terecht zijn gekomen (Daarmee vergeleken is Eembrugge een wereldstad), begonnen nu langzaam in hun vel te groeien.

Woensdag even naar Micky Grove (net buiten Lodi) geweest. Dierentuintje waar Madurodam zich nog voor zou schamen. De eerste keer dat ik hier was (samen met Ineke) vond ik het nog wel aardig. Maar sindsdien lijkt er geen beest te zijn bijgekomen. En als het aanwezige beestenspul over de AOW-leeftijd raakt en sterft, is er steeds minder om naar te kijken en zoiets verhoogthet bezoekplezier niet echt. Chinese alligators kunnen heel oud worden, dus die was er nog. Maar het is niet het type dier, waarvan ik dijenkletsend van plezier de bewegingen volg. Van het overjarige ‘bald eagle paar' was ook al een exemplaar ‘omgevallen'. De twee zeeleeuwen ontbraken eveneens. Eén schijnt te zijn overleden en de ander moest elders gezelschap gaan zoeken. De poema lag ¾ verscholen achter een boom. Kortom, dolle pret hier. Woest overstekende mieren zijn opwindender.

Vlakbij dit centrum van vermaak had Helly eerder die ochtend haar hondje voor een 10.000 km beurt achter gelaten. Wassen en watergolven, knippen, nageltjes doen etc. Ik vond het beest totaal onherkenbaar en eigenlijk best een beetje zielig. Leek wel een andere hond geworden. Dat bleek te kloppen, want ik keek naar het verkeerde beest.

Vanmiddag gaan we naar Clayton, waar neef Randy woont. Beide tweelingen zijn dan nog thuis. 18 of 19 September gaan we ook nog een keer die kant op en dan door naar zijn ‘Houseboat' op Lake Berryessa of een naam die daarop lijkt. Bij house overigens niet aan de muziekstroming denken. Zwembroek mag mee en dat is prettig nieuws. Randy's vrouw Carol is een prima kok, dus het tafelen zal ook wel de nodige vreugdekreten opleveren.

Nog heel even en mijn eerste week zonder sigaret zit er op. Hoezo, 'niet zo spannend'?