Vandaag, zondag, een vrij rustige dag. Een dag, die al vroeg startte door het uitermate vroege mandje in duiken op de avond daarvoor. Het vorige verslag levert daartoe voldoende bewijs, mits met het tijdverschil rekening wordt gehouden. Na gedane verslaggeving is het goed ontbijten. Deze dag werd er verder niet aan mij gefrunnikt. Mijn toezegging om mee te gaan naar de kerk viel in goede aarde. In feite een mooie onderbouwing van de kreet 'God's wegen zijn ondoorgrondelijk'. Want mijn bezoekfrequentie is magertjes tot zeer magertjes. Wie mij een beetje kent, ziet ook nu nog niet meteen een toekomstig ouderling in mij. (Op langere termijn is die kans ook vrij gering.) Anderzijds is het toch niet zo, dat je door zo'n kerkbezoek raar gaat praten of schimmel tussen je tenen krijgt. Bij de deur staat een ‘Greeter', die vlijtig handen schudt en een ieder welkom heet. Maar eenmaal binnen zijn er nog meer mensen aan wie mijn zuster mij wenst voor te stellen. Je schudt wat extra handen en kijkt verder nieuwsgierig rond. Variatie in leeftijd vond ik zeer opvallend. Gezonde ‘club' leek mij. Naast de ontvangsthal ontdekte ik een soort gymnastiekzaal. Zie je m.i. ook niet bij elke kerk. Andere kant op was de ruimte waar de dienst werd gehouden. Swingend muzikaal onthaal. Prima pianist/toetsenist, twee gitaristen, een slagwerker en nog een figuur op bongo's of wat daar op lijkt. Het geheel werd gecompleteerd door een quintet vocalisten, die het achtergrondkoortje van Gordon zo zouden kunnen vervangen.

‘Voorstelling' bleef zowel inhoudelijk als qua tijdsduur en mate van ochtendgymnastiek binnen aanvaardbare grenzen. Met vriendin (+ echtgenoot) die mede voor de laatste mijlen van Sacramento naar Lodi verantwoordelijk waren en de dienst ook met hun aanwezigheid hadden opgeluisterd, werd aansluitend een lunchafspraak gemaakt. Nu in enkele dagen al bijna meer maaltijden dan normaal in een week.

Na het uitbuiken kwam schoonzoon van zus mijn gebrek aan kennis over aansluitcodes bijwerken en nu kan ik weer fijn e-mails lezen en verzenden. In hoeverre het gemis aan af te leggen kilometers de verslaggeving negatief gaat beinvloeden, is nog een beetje afwachten. Morgen wordt de huurauto opgehaald. Van dat 'unlimited milage' zal iets minder fanatiek worden geprofiteerd. ‘s Middags staat een soort Amerikaanse instuif op het programma en gaat mijn zuster mij met nog meer mensen handen laten schudden. Alsof ik een directe afstammeling ben van die Hansje Brinkers...

Aan de nieuwe tijd begin ik al te wennen. Moet zelfs stevig doortikken om de vroege maandagmorgenlezertjes aan hun trekken te doen komen.