' In de wolken zijn.'

Min of meer letterlijk was dit vrijdag wel van toepassing. Maar afstand en met name reistijd... Brrr

Met de vluchten op zich was niets mis. Er werd op tijd vertrokken en - in feite nog belangrijker - er werd op tijd geland (of eerder dan gepland). Tussen deze gebeurtenissen in kan er naar wolken worden gestaard, of naar een film. Eerste machine waseen prima exemplaar voor mensen met vliegangst. Als er iets met flappen op de vleugel moest gebeuren, werd een kreunend gereutel van het hydraulisch systeem hoorbaar. Ook de monitors waaropde film eventueel kon worden bekeken, zouden in een museum niet hebben misstaan. Tweede kist bleek een stuk moderner en nieuwer. Misschien daarom ¾ uur voor planning al geland...

En tussentijds Philadelphia. Aan deze luchthaven wordt vlijtig gesleuteld. Immigratie viel erg mee. Men had ergens een nieuw vat ‘ federal agents' open getrokken en er ook nog nette hokjes voor getimmerd. Dat ging dus allemaal lekker snel. Zul je altijd zien. Als je barst van de tijd, gaat alles lekker snel. Vervolgens koffer ophalen en op richting douane. Eerst nog rap de op Schiphol ingeslagen Grants in de bagage-ruim-koffer gedaan, want anders was ik dat edele vocht kwijt geweest. Verzegeling van Schiphol-winkel maakt op de gemiddelde security-figuur in Amerika totaal geen indruk. Douane verliep verder voorspoedig en dan maar rechts aanhouden om als transfer-passagier je koffer weer in te leveren. Zo weet men je leuk bezig te houden. Voordeel van al dit gesleep is, dat je geen moment in de verleiding komt om ergens in de stad iets cultureels te gaan doen.

Al vrij vroeg dus bij de gate voor de 2e vlucht. Stukje op de laptop zitten tikken, dorst gekregen en bij Chickie's & Pete's getracht daar iets aan te laten doen. Van dat drinken krijg je weer een beetje trek. Mosselen op zijn Philadelphiaans. Zal geen export-recept worden. Leek mij een soort pasta-saus. Toch best wel voldaan retour gate. Twee keer getracht enige dollars te pinnen, maar mijn kaart was onleesbaar. Laatste apparaat sloeg er zelfs van op tilt. Dit tot grote 'vreugde' van degene na mij wenste te flappentappen.

Zus + vriendin stonden, ondanks de vervroegde aankomsttijd, keurig paraat om de laatste mijlen naar Lodi af te leggen. Na bijna 24 uur eindelijk slapen (rond 07.30 uur NL-tijd).

Inmiddels de nachtrust achter de rug. Zus nam vervolgens de regie over. Er diende ontbeten te worden en mijn haar is nu geknipt. (Tussen deze beide zaken bestaat geen oorzakelijk verband.) Verder niet zo'n woest spannende dag. Bezig geweest de huiscomputer te doorgronden, want mijn laptop doet hier dus niets. E-mail met huis-PC is mij ook nog niet gelukt. Is allemaal kort geleden opnieuw geinstalleerd door schoonzoon van zus, dus die moet vandaag of morgen maar eens les komen geven. Internet lukte net en vandaar dit 'stukkie'. Maar foto's zitten nu op de laptop, dus geen illustraties bij dit verhaal.

Bij Walmart ben ik er achter gekomen dat er met mijn bank-kaart niets mis is. Dus ligt het aan die ATM-dingen op Philly Airport. Broekenvoorraad is nu ook weer op peil. Vroeg gegeten, dus ik moest mijn hernieuwde kennismaking met Canadian Mist eveneens naar voren schuiven. Ook vrij vroeg het mandje in en vandaar al vroeg bericht op een zonnige zondagmorgen.

O ja, geen onbelangrijk detail: Rondreiszal niet worden gepleegd. Er zit wel een trip naar Carmel (is toch ook best een flink stuk sturen) in de planning om aldaar naar een expositie te gaan kijken. Volgens mij heb ik nog last van Jetlag, of ik heb ergens iets gemist. En misschien vergezel ik zus straks ook nog bij haar kerkbezoek. Veel gekker zal het toch niet gaan worden...