Voorbeschouwing (deel 2) heeft inmiddels de toch wel magische grens van '101 x bekeken' bereikt. Gezien het feit dat slechts een 15-tal adressen bericht krijgt als er iets nieuws te lezen dan wel te bekijken valt, durf ik dat een fors aantal te noemen. Maar de intimi weten dat ik best een durfal ben (geweest?).

De reacties - via de site, of anderszins - zijn 'bemoedigend' te noemen. Of misschien ook juist wel 'ontmoedigend'. Het ‘verplicht' immers tot nieuwe productie en om nu gedurende de gehele vakantie mijn vingertjes over het toetsenbord te doen strelen, is best een opgave. Maar ook wel een leuke en dankbare. Vandaar 'column'.

Inmiddels ben ik voorzichtigjes aan het minderen met roken. 'Alweer?', vraagt menigeen zich nu af. Inderdaad. 'Alweer!' Wouter Bos dient zich echter dit keer toch ernstige zorgen te maken. De accijnsinkomsten - voor zover het mijn tabaksgebruik betreft (alcoholische versnaperingen zijn nog even niet aan de orde) - zullen drastisch gaan dalen. Nu is de USA (met uitzondering van Nevada) een prima plek om met deze ongezonde gewoonte te stoppen. Er rookt nagenoeg geen hond daar. Dat geldt overigens voor meerdere landen (wat honden betreft). Als de ‘omgeving' niet rookt, is de behoefte om mee te paffen (met wie dan wel?) een stuk minder. Maar er zijn nog wel uitzonderingen. Van vorige niet-rook-vakanties herinner ik mij nog wel ‘zondaars' (in Nevada barst het ervan) waar Ineke en ik als een soort 'Casper' in trance achteraan zweefden om even 'mee te roken'.

Terwijl ik dit stukje tik (best spannend toch) is het niveau in één van mijn laatste pakjes aanzienlijk gedaald... Maar op de dag van vertrek (of eerder) zal Wouter Bos er toch aan moeten geloven. Aan boord van de (meeste) vliegtuigen zijn er sowieso al geen asbakjes meer. Of ik deze keer van die Nicotine-pleisters ga gebruiken (een echte Hollander wil toch minstens zijn pleisters ‘er uit halen' door niet te roken), weet ik nog niet. De eerste dagen in Lodi zal ik geen sigaret zien opsteken en dat scheelt dan ook weer pleisters.

Op de achtergrond hoor ik mijn pas ‘ververst' behang voorzichtig jubeltonen slaken. Ineke nog niet. Maar voor haar is het extra goed. Nu wordt er in Via Melibodes niet gerookt en dat scheelt. Met de komst van kleindochter Elena ben je daar als roker al helemaal een paria en dat scheelt nog meer. En anti-rook-goeroe van het eerste uur, onze Anke, steunt haar ouwetjes (en zichzelf) door 3 september eveneens te stoppen. Sorry lieverd, het staat nu op deze weblog, dus jij zit er ook aan vast...

Als alle voornemens dus gestand worden gedaan, is mijn broer straks de enige van de familie die nog rookt. Die is er ‘fluitend' (en niet door gaten in de longen) nu bijna 81 mee geworden. Hoe ongezond is roken eigenlijk? En wat moet ik nu met die zakken vol aanstekers, die ik als grootgebruiker gratis kreeg verstrekt? Op de BBQ gooien is mij door buren en omwonenden ernstig ontraden. Tenzij het Oudjaar is, maar dat vind ik geen uitgelezen dag om de BBQ aan te steken. Voor de straks overtollige asbakken zie ik nog wel een toekomst als dipsaus-houder. In mijn geestesoog zie ik nu hele volksstammen bedanken voor de dipsaus. Vindt het zo ook al erg lekker... Mij zal men niet horen klagen dan. Lekker veel dipsaus voor mijzelf.

Bovendien is de besparing aan sigarettengeld vast wel goed voor extra porties gerookte zalm, dus kom na terugkeer van ons maar rap een borrel halen.

Als redelijk overjarige puber ook al met Engels bezig geweest. Een (uiteraard) beeldschone jonge dame wappert naar mij met haar oogleden. '´Are you trying to turn me on?', vraag ik haar. 'Yeah' fluistert zij. 'Aren't you confused with the TV-set overthere', antwoord ik.

Morgen even pauze (denk ik). Gaan we bakkie doen met Cliff & Heleen. En muizen uitproberen. (Niet die uit de tuin.)