Even bang geweest dat de toerist uithangen weer eens een slecht plan was, maar dat viel in tweede instantie enorm mee. Of het foto- en videotechnisch een beetje uit de verf gaat komen, meen ik op basis van de eerste indrukken te moeten betwijfelen. Kleine Samsung heeft bij enkele opnamen dapper zijn best gedaan. Canon SX is voor dit examen gezakt. Kreng zeurde ook alweer om nieuwe batterijen. Even vergeten dat ik tijdens de boottrip wel het e.e.a heb geschoten. Eén foto is technisch echt goed gelukt, maar die werd gemaakt door de boordfotografe en die had bovendien ‘de mazzel’ dat de boot stil lag. Video kan ik thuis pas goed bekijken, of ik moet morgen nog eens goed kijken in het oeroud van snoeren etc. Die handbagage was niet voor niets zo zwaar. Hoe dan ook: complimenten voor de bedenkers van dit geheel. Sommige belichtingen waren bijzonder fraai. Ook heel apart om samen met nog zo’n rondvaartbootje via een sluis naar een hoger dan wel lager niveau te worden gebracht. Ging dusdanig snel dat je het idee had in de lift te staan. Na afloop stevig weerstand moeten bieden aan een motorrijder, die aanbood de diverse hoogtepunten nog eens vanaf de vaste wal te bekijken. Op zich best een goed idee, maar wel erg kort na elkaar dit soort indrukken opdoen, kan ook teveel van het goede zijn. In eerste instantie maar eens een nacht over slapen.

Vanmorgen aan de wandel geweest. Stukje de straat (druk) bij het hotel heen en weer. Ook even andere kant op en dat noopte mij de fototas in het hotel op te halen. Het zal wel een gewoon uit beton opgetrokken pand zijn, maar ze hebben er wel een leuk Chinees topje op gezet. En dan een brug en dus een rivier. Fotootjes gemaakt en stuk langs de rivier gekuierd. Kom ergens waar heel erg veel bussen staan. Als ik 100 Yuan betaal mag ik naar binnen. Wat krijg ik binnen allemaal te zien? Kreeg ik geen duidelijk antwoord op. Leek mij zo’n soort park als waar ik nabij Sanya gratis in mocht. Dit keer geen positieve discriminatie, dus verder gewandeld. Mij werd al weer vrij snel in herinnering gebracht dat ik wandelen dus niet langer fijn vind. Onderaan mijn rug voelde het niet fijn en mijn hemd begon alweer plakkerig te worden. Ik zie een aantrekkelijk pand, maar heb geen idee wat zich daarin afspeelt en waarom je er naartoe zou moeten. Is het een hotel? Een restaurant? Een soort sanatorium? Als ik naderbij kom zie ik een deurmat en daar staat “Welcome” op. Welnu, laat mij dat dan maar eens uitproberen. Er is ergens een balie met toch rap zo’n 8 tot 10 personen daarachter. Nu is men hier in het algemeen bij (hotel-) balies niet kinderachtig met personeel, maar dit was wel erg overdreven. Of een van de vele dames, of een van de weinige heren (1 of 2) toevallig Engels sprak. Er werd collectief door de dames naar een (de?) man gewezen. “Eén persoon?”, vroeg hij. Alvorens opgenomen te worden in een soort verpleeginrichting, wil ik nu toch wel eens weten waar ik terecht ben gekomen. Wij werden het eens dat het een soort shop was. Waarschijnlijk iets aparts waarbij je je eigen in de mode afgestudeerde adviseuse mee krijgt. Er zijn niet veel mensen die denken dat zoiets een lang gekoesterde wens van mij is. Schielijk bij het belendend stalletje een watertje gaan aanschaffen. Zelfde weg terug leek mij saai, dus ik houd een taxi aan en vraag hem mij bij het camerastandpunt te brengen en laat hem een plaatje zien van een gisteravond fraai verlicht stel torens. Deed ie goed. Maar mij even snel laten schieten en hij wachten en vervolgens naar het hotel zag hij niet zitten. Je mag daar waarschijnlijk alleen laden en lossen. Dus alle tijd genomen. Moest ook weer op de kiek met een inboorling en een meneer met zo’n selfiestick. Vervolgens met een soort tuk tuk een klein ritje gemaakt om wat andere bezienswaardigheden te bekijken. Stelde niet zo woest veel voor, maar het was lekker koel in dat open ding. Taxi terug naar hotel. Nog nooit van mijn leven zo vaak in zo’n korte periode van een taxi gebruik gemaakt. Maar ja, het kost hier ook geen drol!

Over dat laatste gesproken; zag er net een paar liggen in een soort tunneltje onder de brug nabij mijn hotel, maar zoals de strontvlieg altijd zegt: Hoop doet leven. Mijn verdenkingen gaan uit naar de bewoner van één van de bogen onder de brug. Meende daar een paar dekens te ontwaren en die liggen daar niet voor de clochaardigheid. Redelijk ruim voor deze ontdekking ongeveer €.6,50 zitten verbrassen aan een maaltijd + halve liter bier bij een kleine buurman van het hotel. Was daar vanmorgen al even naar binnen gewapperd door de uitbater en ik heb toen beleefd even de menukaart bekeken. Zag daarop best een paar lekkere dingen en vanmiddag bleek dat te kloppen. Dienstdoende kok/serveerder/uitbater van dat moment moest door moeder/oma nog wel even wakker geschud worden. Hij hield er een periodiek luidruchtige manier van koken op na. Alsof hij met een vlammenwerper of een kleine straalmotor in de weer was. Ik kon vervolgens wel leuk om een ‘normale’ lepel en vork vragen, maar die ook krijgen was een ander verhaal. De combinatie van zo’n Chinese soeplepel (vaak in dezelfde stijl als de bijbehorende kom) en chopsticks moest het maar doen. Kwestie van met de chopsticks iets op het soeplepeltje duwen. Was een oplossing, maar ’t zat mij niet helemaal lekker. In de loop van het maal was ik al aardig handig en sloeg de lepel regelmatig over. Na dat maal dus aan de andere kant langs de rivier gewandeld. Er was een aardig pad beneden langs. Constateer zojuist dat het plastic van de flesjes water, die ze op alle hotelkamers neerzetten niet zo gek veel steviger is dan een boterhamzakje. Kneep het ding bijna aan gort.

Nog wat los gestort.

Tijdens boottocht zag ik een figuur doodstil staan met zijn armen licht gespreid. Alsof hij stond te wachten tot moeder de vrouw de baby van 2 hoog naar beneden zou kieperen. Volgens mij zou hij die vangen. Jong stel tegenover mij sprak redelijk Engels en desgevraagd bleek het hier om Tai Yi (?) te gaan. Zal best moeilijk zijn, maar je raakt er niet van buiten adem.

Het feit dat in dit land 1.3 miljard mensen wonen vind ik op zich moeilijk voor te stellen, maar er zijn ook momenten dat het zeer aannemelijk wordt. Dan denk je aan bijenkorf en mierenhoop.

Kreeg bericht dat mijn dealer failliet is. Of ik mijn winterbanden maar wil komen ophalen. Met betreffende e-mail in de hand daarheen gaan en om mijn winterbanden vragen was een optie. Best wel een leuke. Echter teruggemaild dat ik de winterbanden al thuis heb liggen. (Vandaar dat optie 1 zo geinig is. Zoeken zij zich toch echt suf.)

Morgen verplaatsingsdag. Op naar Kunming. Nu nog wat kiekjes toevoegen aan China 2016.