Foto’s en verslag richting Reismee sturen was gisteren een lange sessie. Liep zelfs door tijdens de maaltijd (erg lekker die beef). Voor bediening was er een ‘nieuwe’ medewerkster. Snapt volgens mij niet helemaal hoe vakantiepret bij mij werkt, maar daar ken ik er nog wel een paar van. OK, samen met Ineke was aanzienlijk leuker geweest. En ook op de trips met zus Helly in de States kijk ik met plezier terug. Experiment met Charlotte van verderop in de straat was iets minder geslaagd en met solotrips heb ik inmiddels enige ervaring. Ik beschouw het als ‘mazzel’ dat ik zeer kan genieten van die oude vrouw van de ansichten om maar eens een piepklein voorbeeldje te noemen. Er bestaat volgens mij zoiets als het non-verbale communicatie. Gezichtsuitdrukking en lichaamshouding slechten soms de taalbarrières. Vind ik geinig om mee te experimenteren. Kakel er in dat soort situaties ook nog eens vrolijk Nederlands bij en als je dan een positieve reactie krijgt in de vorm van een blij gezicht, of een lach, dan kan ik weer even voort. Afgezien van het bewonderen van natuurschoon is het kennis maken met en het leren begrijpen van mensen uit andere landen/culturen de laatste decennia mijn belangrijkste drijfveer geweest voor bepaalde vakantiebestemmingen te kiezen. Iemand die ook cultureel en recreatief uit zijn dak wenst te gaan zal ik bijvoorbeeld niet snel aanraden in deze herberg domicilie te kiezen. Heb zo het vermoeden – mede gezien de aldaar gevraagde prijs per overnachting - dat het zusterbedrijf Mountain Retreat beter geschikt is voor de wat meer veeleisende reiziger. Mede door mijn wat bescheidener eisen kan ik mij wat vaker een reisje permitteren. Qua accommodatie kijk ik veel naar de reviews en dat in relatie tot de gevraagde prijs. Vervolgens dien je nog wel te bekijken in wat voor een soort onderdakwinkel je terecht komt, want anders beland je in een slaapzaal – al dan niet gemengd – met 10 anderen. Zal best wel gezellig zijn (en vandaar wellicht de soms erg hoge waarderingen), maar ik pas. Voor het andere eind van het spectrum pas ik ook. Het soort luxe-hotel waar je voor een extra tandenstoker al een tientje mag neerleggen. Uiteraard exclusief fooi. Men kan mij hebberig noemen, maar ik geef gewoon de voorkeur aan flinke waar voor betrekkelijk weinig geld.

Met betrekking tot vakantiepret en alleen reizen nog het volgende. Ik wens niemand iets te verwijten, maar ik ben geen kuddedier. Van jongs af aan al de neiging gehad om soms een andere richting te proberen dan die waar ‘iedereen’ heen gaat. Met een groepsreis allerlei zaken in gelid bewonderen staat dus niet op mijn verlanglijst. En om aan zo’n single-reis mee te doen moet je toch wel vrij wanhopig zijn.

Met shuttle-geval (niet echt een busje) naar andere hotel. Ligging is inderdaad grandioos. Met grote regelmaat komen Chinese gondeliers met romantische stelletjes voorbij drijven. Voor de vorm prikken ze af en toe in het water, maar aangezien het stroomafwaarts gaat, zie ik ze niet echt moe worden. Af en toe is er maar één passagier en dan denk ik: Zouden ze de partner onderweg verdronken hebben? Ik zit comfortabel aan de oever van de rivier van het uitzicht te genieten. Om het collega-hotel wat omzet te gunnen een biertje besteld (595 ml.) Krijg je een schoteltje ongepelde pinda’s bij. Wel overjas uitgetrokken, maar niet dat vliesje. Mij een zorg. Ik heb mijn ontbijt – dit keer Amerikaans – eigenlijk pas op, dus blaffen van de honger doe ik niet. Nadeel hier is dat je puur op het hotel bent aangewezen. Ik heb tenminste nog stalletjes etc. in de buurt. Hier moet je een fiets huren, of een taxi bestellen. En anders gewoon hier blijven. Precies wat ik nu doe. Er zijn hier redelijk veel buitenlanders en daaronder zelfs een Spaans echtpaar (60+ers) met volwassen dochter. Of ze het een ramp zouden vinden als ik even aanschoof om mijn Spaans te oefenen. Vonden ze een best plan. De veronderstelling dat vader Spanjaard het financieel redelijk voor elkaar heeft baseer ik op het gegeven dat meestal minstens twee van hun kinderen mee op vakantie gaan en dat niet in de laatste plaats, omdat alles wordt betaald door de ouwelui. Ook de diverse vakantiebestemmingen zijn niet alledaags geweest. Was gezellig, maar een taxi maakte een eind aan ons samenzijn. Bij mijn 2^e biertje maar wat frietjes besteld. Staat op de menukaart onder de categorie “snacks”. Komt de handel in een mandje waarin je volgens mij in de buurt van 17 paaseieren kan vervoeren. Als dit een snack is, dan ben ik blij geen echt gerecht te hebben besteld. Op de rivier wordt het momenteel spitsuur. Er zullen aan het eind van die gondelvaart toch heel wat bussen moeten klaar staan om al die mensen weer stroomopwaarts te krijgen. Dit is nu geen file meer, maar trosvorming. Intussen via de wonderen der techniek (Face Time mag hier dus kennelijk wel) met dochter Anke gebabbeld en haar van mijn uitzicht mee laten genieten. Paaseierenmandje zit nog redelijk vol, maar de temperatuur van de patat is duidelijk gedaald en dat komt de smaak niet ten goede.

Die Spaanse meneer had trouwens wel een erg goede over mij: Ik ben geen toerist, ik ben een reiziger. Kan ik mij prima in vinden.

Het is vandaag wat heiig en een dag zonder dat ik mij suf transpireer. Water, bier en wat voor drankje dan ook, werd via de transpiratie sneller afgevoerd dan via de nieren. Vandaag is het omgekeerd. Ga dus maar eens kijken hoe het met het sanitair is gesteld hier. Kan ik meteen een blik slaan op de rest van de inrichting. Voorts lijkt mij dat happy hour zo langzamerhand aan de beurt is. Ga dat in ieder geval ook onderzoeken als ik toch die kant op ga. Voor het zover was kon ik ook nog even mijn Frans oefenen. Een mens maakt toch wat mee hier in China. En iedereen heeft een ander excuus om hier te zijn. Happy hour was niet aan de orde, maar vanwege het aangenaam verpozen de rekening toch wat opgekrikt door een Jan Wandelaar (Red Label) te bestellen. Was voor alles bij elkaar net iets meer dan €.10,- kwijt. Hoor ik (heel in de verte) jaloers gesnuif………..

Op terugweg naar eigen herberg had ik zowaar een chauffeur die het er (bijna) zonder toeteren vanaf bracht. Mijn compliment dien aangaand maakte van hem een glimlachende mandarijn.

Tot zover voor nu. Moet mij voorbereiden op mijn 2^e happy hour sapje en eens kijken of het nog licht genoeg is op het terras boven voor nog een Face Time sessie. Zit dit maar vast op de rit.