Hink, stap, sprong. Maar wat een sprong!!! ”Hink” was een vrij kleine personenauto waarmee ik van het hotel naar een bus werd vervoerd. ”Stap” was de bus die – na diverse stops om meer passagiers op te halen - naar de vertrekpier reed. En “sprong” dus de boot waarmee we naar Yangshuo gingen. Bus was op het laatst knap vol. Begeleider in bus en aan boord was ene Peter, die voortreffelijk Engels sprak. Toen hij iets mompelde over airco in een klasse hoger voor 5 Euro extra, hapte ik snel toe. Om vervolgens bijna constant op het bovenste dek te gaan staan om daar iets van 130 foto’s te maken. Bij aankomst sjouwen met handbagage en fototas naar bewoonde wereld en daar achterop een scooter gekropen. Hotelletje lag een end buiten Yangshuo en ik ben nu dus volledig gesloopt.

Inmiddels klein hapje genuttigd op terras van hotelletje (ravioli op z’n Chinees?), een zeer forse uil geknapt en een ENGELS ontbijt achter mijn kiezen. Terwijl ik dit zit te tikken komt de huisfazant gezellig buurten. Hij loopt met een eind ketting aan zijn poot, dus van vliegen zal weinig komen. Hongerig type, want hij wil nu aan mijn schoenen beginnen. Heb ik ‘m snel afgeleerd.

OK, nu wil iedereen natuurlijk weten hoe fraai die boottrip was. Ben ik snel mee klaar. Onbeschrijfelijk, er zijn geen woorden voor. Zal een serie foto’s toevoegen, mogen jullie zelf proberen er woorden bij te verzinnen.

Deze bijna overdaad aan natuurschoon gooit ook mijn (weliswaar vage) plannen door de war. Had bedacht hier met zo’n lokaal bamboebootje nog wat te gaan varen, maar dat zie ik nu helemaal niet meer zitten. Een beetje alsof je doorgaat met allerlei gerechten bestellen, terwijl je zojuist klaar bent met een vijfgangen diner. Ik ga dus eerst maar een dagje ‘uitbuiken’ en daar lijkt mij deze plek zeer geschikt voor.Hier heerst de grote rust. Afgezien van wat bouwvakkers, die het nodige geluid produceren, zit ik hier mooi ver weg van stedelijk gedruis. Qua opzet, bouw, inrichting en personeelsbeleid naar mijn overtuiging een redelijk uniek hotel. Opgezet door een Amerikaan, die behalve een tweede hotel hier in de buurt ook elders ter wereld nog wat van dit soort zaken schijnt te hebben opgezet. Diverse lieden werken hier al vanaf de opening in 2008.

Volgens Gloria, die ervoor zorgt dat ik niets tekort kom en alleraardigst Engels spreekt, is fietsen op dit tijdstip niet zo slim. Zou zo maar kunnen, want ik zit vrij stil (afgezien van wat tikken) onder een parasol en ook nog eens onder het bladerdak van een mij onbekende boomsoort en begin het toch al weer warm te krijgen. Wandeling langs de stalletjes in dit gehucht stel ik dus ook maar even uit. Waarschijnlijk wel een mooi moment om vanaf het terras waar ik gisteravond iets heb gegeten een paar foto’s te maken. Daarvoor moet ik helaas wel 4 trappen op, maar mijn kamer met airco is slechts 1 trap minder.

Internetverbinding ligt er uit. En dat terwijl ik een berg foto’s en dit ‘stukkie’ moet plaatsen. Bovendien wilde ik diverse dingen bekijken voor na de uitbuikdag. Nu maar besloten eens te kijken bij dat andere hotel van deze ‘keten’. Mountain Retreat. Zou aan of nabij een rivier moeten liggen en het is er mooi. Verbaast mij niets. De gehele omgeving is hier bloedstollend mooi. Dat je er fijn kunt ‘hiken’ was info, die niet aan mij was besteed. Er gaat een gratis shuttlebusje heen, dus de kosten vormen geen belemmering. Vanmiddag toch maar eens langs de stalletjes van de plaatselijke neringdoenden gewandeld. Dan ruikt men handel. Normaliter ben ik lid van de club “kijken, kijken, niet kopen”, maar ik had opdracht een souvenir aan te schaffen. Aldus gepoogd. Helaas ook de Chinese XXL geeft het risico dat er knopen gelanceerd gaan worden. Uiteindelijk aan het begin van het dorp niet veel verder gekomen dan een paar ansichten. Volgens de al oudere dame die eerst achterhaalde dat ik uit Holland kwam: “Heel mooi!” Zoiets beloon je toch! Voorts flesje water met ananassmaak, drie kleine banaantjes en een bekertje ijs aangeschaft. Er stoppen in dit dorpje een berg bussen en busjes en die zitten dan vol met mensen, die een foto van die berg met dat gat erin willen maken. Moon mountain. Soms mag men ook even winkelen. Er zijn ook verstandsverbijsterden, die naar dat gat gaan hiken. Maar als je er eenmaal bent, zie je volgens mij niet echt goed meer dat het een gat is.

Nog wat los gestrooid:

Aan boord van riviercruiseschip hadden tafelgenoten naast de lunchbox nog wat extra voer laten aanrukken. O.a. garnaaltjes. Ik in gedachten al handenwrijvend gaan meemaken hoe ze zo’n beest met chopsticks hun jasje uittrekken. Feest ging niet door. Beestje wordt met huid en voelsprieten (ze hebben geen haar) verslonden.

Onder medepassagiers zowaar een Hollands stel. Tevens 2 echtparen uit de VS. Eén daarvan met kinderen. En nog een niet-aziatisch stel van onbekende herkomst.

Je wordt onderweg geacht een foto te maken, zoals die ook op het biljet van 20 Yuan staat. Op die plaats waar dat ongeveer was heel wat foto’s gemaakt, maar te ver ingezoomd. Men dient dus nieuwe bank biljetten te drukken.

In mijn herberg is het nu happy hour. Twee halen, één betalen. Ga dus even de koelte van mijn airco-kamer verlaten voor mijn 2^e gin & tonic.

Anna, die hier zo’n beetje de manager is, zorgt voor wat aanspraak. Leuke, open meid met een prima kennis van Engels. Met wat foto’s van Bryce Canyon aangetoond dat er op deze aardbol ook nog andere fraaie plekjes zijn. Vond zij “Cool”.

Maintenance is nog steeds bezig met internet. Tweede drankje is ook al weer op. Anna en de rest van het personeel zijn even een ‘eetstokje prikken’. Eentje was snel klaar en die heb ik laten weten dat ik over een uurtje bereid ben iets eetbaars te nuttigen. Denk dat het sizzling beef gaat worden.

Dat is het inderdaad geworden. Maintenance is klaar en nieuwe fotoserie is al bij Reismee. Plus nog 1 bij andere serie.