Via diverse reviews had ik al begrepen dat sommige bedden in dit land nogal hard zijn. Zag ik niet echt tegenop. Hotel nabij airport Peking gaf allerminst aanleiding mijn visie te veranderen. Een verstoorde nachtrust door het via de kamer landen en opstijgen van allerhande vliegtuigen is mij daar ook bespaard gebleven.

Maar hier heb ik een matras als een plank. Niet eens een gewone plank, maar eentje die gemaakt is van tropisch hardhout. In het begin denk je nog: Oeps stevig. Ik moest nog even aan die cavia op de menukaart in Peking denken. Alvorens die verder te bereiden worden die wellicht geschoren en de haartjes worden dan op die plank van een matras geplakt. Biedt natuurlijk maar beperkte tijd soelaas. Gedurende de nacht dan ook diverse keren in het vrij grote bed van ligplaats veranderd (ik lijk wel een boot), maar afgezien daarvan toch best redelijk geslapen.

Geheel tegen de gebruikelijke dagindeling in heb ik vandaag ontbeten. Was bij de kamerprijs inbegrepen dus ik dacht, laat ik eens gek doen. Is wel zoeken om iets herkenbaars te vinden en dan kan je nog steeds de mist ingaan. Bij een (half) gekookt eitje bleek de eierschaal er nog omheen te zitten. Op zo’n moment ben je toch best blij dat je gewoon bestek hebt laten aanrukken, want hoe je met eetstokjes een eierschaal verwijdert….

De bestek-aanrukker was dezelfde figuur die mij gisteravond bijna in de airco had gestald. Dat tafeltje wil ik vanavond dus weer. Inmiddels ook kortingscoupons voor dat knabbelpaleis geregeld (30%).

Bij gebrek aan een draagbare airco ga ik straks eerst maar eens met dat elektrische karretje richting strand. Kijken of daar een fris windje is. Van pootje baden zie ik nog niet veel komen.

Strandexcursie al weer achter mij. Wachtend in karretje (ca. 12 persoons) schakelde het transpireren al weer een tandje bij. Ritje gaf verkoeling, maar duurde zeer kort. Strand en – zeg maar – boulevard niet bepaald alledaags. Ruim boven het strandniveau is een soort promenade met allerlei neringdoenden. Op het strand zelf was het redelijk druk. Opvallend vond ik o.a. een duin-buggy waarmee een soort politie af en aan reed en niet schuwde te laten blijken dat de buggy is voorzien van een lawaaierige sirene. Die wordt aangezet op het moment dat iemand buiten de lijntjes zwemt. En als je braaf binnen de lijntjes zwemt, zijn er strandwachten op een uitkijkpost die alles in de gaten houden. Wat verder zeewaarts wordt met diverse soorten boten snel heen en weer gevaren en geparasailed. Of is het para-gesailed? Ergens op een terras neergeploft om uit te druipen en mogelijk een bestelling te plaatsen. Is er niet van gekomen. Omdat het met het frisse windje ook vrij droevig was gesteld, besloten naar mijn airco-tafel in het restaurant van gisteravond te gaan en daar een forse vaas bier te bestellen. Ze hebben daar flesjes van 550 ml!!! Elektrokarretje terug vergde enig worstelwerk. Er waren ruim meer dan 12 personen gereed voor de terugreis en dat gaf gedrang. Mij 1 keer laten foppen, maar bij de tweede keer geen medelijden gehad met een eventueel uit elkaar gerukt gezinsleven. Schoof medepassagiers er aan de andere kant weer bijna uit. Heer Bommel zou zeggen: “Ik wist niet dat ik het in mij had.” Bij hotel linea recta naar airco-tafel. Maar de tent zag er gesloten uit. Was net op weg naar alternatief toen de mij inmiddels vertrouwde ober (hij blijkt de manager, dus dubbele functie, met bestek-aangever zelfs drievoudig) de deur uit kwam stormen en mij duidelijk maakte dat de tent gewoon open was. Van de weeromstuit mij laten verleiden naast het bier dan ook maar iets uit de keuken te bestellen. Mijn grote vriend (hij blijkt Roger te heten) een vierde functie gegeven: hoffotograaf. Heb ik al op Reismee gezet. Ook wel weer boeiend: toen ik een zoutvaatje wilde pakken, verliep dat niet helemaal naar wens en lagen er 150 tandenstokers op tafel. Was dus geen zoutvaatje. Gelukkig geen enkele tandenstoker op de lunch. Van schrik nog maar een vaasje besteld. Roger had een aardig vertaalprogramma op zijn telefoon. Hij koeterwaalt iets in het Chinees, drukt al dan niet op een knop en even later luister je naar een Engelse vertaling. Omgekeerd kan ook. Youdao translation officer heet dat programma. Heel fijn, maar dus niet geschikt voor mijn lap-topje. Het is trouwens verbluffend welke sites hier allemaal onbereikbaar zijn. Google Chrome wist ik (hoewel ik Reismee er wel mee aan de praat kreeg), maar helaas ook Google translate en maps kan je hier vergeten. En Bings vind ik 3x niets. O ja, mijn e-mail contacten (waren ondergebracht in “alleen deze computer” had ik eens overgezet naar de contacten onder gmail. Niet handig, want gmail doet het hier dus ook niet. En volgens mij had ik de hele handel ook overgezet naar niet tot “deze computer” beperkte contactpersonen. Niet terug te vinden. Als ik alles moet gaan zitten uitvogelen, dien ik mijn vakantie met enkele weken te verlengen. Luchtiger materie:

Vast nog niet vermeld dat naast mijn bed slippers stonden/staan. Geven geheel nieuwe invulling aan het woord teenslipper, want veel meer dan een teen krijg ik er niet in. Mijn moeder heeft mijn voetjes destijds niet afgebonden…

Hoewel ik weinig heb gedaan vandaag ben ik toch ergens wat moe van geworden en daarom even op die jongen van tropisch hardhout gaan liggen. Niet echt honger nu, maar ik heb een stuk kaas uit NL meegenomen en daarvan heb ik zojuist wat weggeknabbeld. Er is naast het restaurant een bar beneden en daar zal ik nu maar eens kijken of ze gevaarloze ijsklontjes hebben.

Morgen wil ik proberen naar iets toeristisch zo’n 23 km verderop te gaan. Bij voorkeur echter niet met bus en onverstaanbare reisleider. Zal dan dus wel een taxi worden, want de hoofdreceptioniste had geen verbinding met tuk-tukkers.

Als er iets mis is met ijsklontjes, gaat dit de avond worden om daar achter te komen. Best geinig ‘waterhole’ hier beneden, want ze hadden ook J&B en Russische barkeepers/sters, die een voor mij aangename maatvoering hanteren. Drie zeer forse bellen voor nog geen €.8,00. Kans bestaat dat ik het hier echt leuk ga vinden. Deze overweging is de Russische barkeeper, maar een ter plaatse aangetroffen UK piloot ook al overkomen, want die wonen hier nu ‘permanent’. De veiligheid aan boord van Chinese toestellen zou volgens deze laatste in niet geringe mate te maken hebben met vitamine R (= relatie) en in iets mindere mate met de kundigheid van het daartoe aangewezen personeel. Vlieg gezellig verder werd mij niettemin aangeraden. Als er na 9/10 nog ‘stukkies’ van mij verschijnen heeft deze piloot dus domweg volkomen gelijk gehad. En als er geen stukkies meer verschijnen…

Men hoort naar ik hoop nog veel van mij (mede uit naam van de andere passagiers).