Nieuwsgierigheid van Chinese overheid is dusdanig afgenomen dat de eis ook het oude paspoort te willen besnuffelen in twee stappen is ingetrokken. Stap 1, verandering van datum, had ik via de website al geconstateerd. Stap 2, het volledig intrekken van de eis, heb ik pas ervaren op de dag dat ik mijn reis ging annuleren. Ik had bij de annuleringsverzekering voor de tweede keer gecontroleerd of ik niet hoefde te wachten tot zo’n beetje de vertrekdatum. Hoefde dus niet. Alvorens al mijn boekingen via internet in te trekken deed een soort zesde zintuig mij besluiten eerst nog even de VisumCentrale te bellen om aldaar mijn paspoort terug te vragen. “Dat ligt op dit moment bij de Chinese ambassade”, kreeg ik te horen. “Duìbùqi”, reageerde ik bijna. Hetgeen zoveel wil zeggen als het Vlaamse “Wablief” en het Engelse “Excuse me”. Ik had diezelfde ochtend de website nog bekeken. “Ja sorry, die moeten wij nog aanpassen”, kreeg ik als reactie.

Enfin, het was op dat moment dus de hoogste tijd voor een “split second decision”. Ik had mij al aardig vertrouwd gemaakt met mijn alternatieve reisdoel, de Midi Pyrénées. Op basis van hetgeen Weer online mij voorspiegelde was zelfs een zekere voorkeur voor het alternatief ontstaan. Vandaag (29/9) krijgt Sanya weercijfer 4 (en het loopt nog verder naar beneden de komende tijd) en Foix heeft een 10! Ondanks deze verontrustende verschillen dapper voor China gekozen. In plaats van een drankje met paraplu aan de rand van het zwembad, zal het nu een echte paraplu worden om ergens een potje te gaan pingpongen tegen de heren Pief, Poef en Pang. Of aan te schuiven voor een potje Mahjong (waarvan ik de spelregels etc. al tientallen jaren geleden vergeten ben). Maar er zal vast wel een vriendelijke Chinees zijn, die mijn geheugen in vloeiend Mandarijn wil opfrissen. Ik versta echter geen mandarijn en ook geen sinaasappel, dus dat gaat geen succes worden.

Inhaalslag met vertaalsites gemaakt. Ik leer dat suiker in het Chinees tàng is. Verder volmaakt onbelangrijk, maar ik vraag mij vervolgens onmiddellijk af wat suikertang in het Chinees is. Vraag je aan Google Translate wat driehonderdvijfentwintig in het Chinees is, dat krijg je als vertaling 325. Er zit echter een symbool van een luidspreker bij, dus je kunt het woord of zin ook beluisteren. Je kan dat ook nalaten en volgens mij maakt dat verder weinig verschil. Ik vind Chinees niet een taal om op een sombere namiddag eens even te leren. Ik constateer nogal wat au- dan wel ou-klanken. Als op de vraag “Hoeveel kost dat?” zo’n Chinees tegen mij aan gaat zitten miauwen, schiet dat dus niet op. Klein notitieblokje meenemen, zodat Mr. Wang een getal kan noteren, lijkt mij geen overbodige luxe.

Ergens gelezen dat men in China in de gaten houdt wat er op blogs wordt geschreven. Moet ik nu op mijn woorden gaan letten? Zal best wel meevallen. Ik acht mijzelf verre van voldoende ter zakenkundig om kritiek op bepaalde dingen te hebben. Qua beschaving hebben zij een fors aantal jaren voorsprong. Men had hier al dorpen en markten toen de eerste Batavier (Bataaf) bij Lobith ons land nog moest komen binnendrijven. Maar ik kan mij wel geamuseerd verbazen en de lezertjes daarvan deelgenoot maken. Dat hoop ik tenminste. Mocht ik worden geschaduwd, dan kan men bij mij gerust een adspirant schaduwer inschakelen, want ik heb vermoedelijk geen idee. Dus als men mij een signaal wil geven van “we houden je in de gaten vriend” dan verdient het aanbeveling mijn schaduwer in een felrode jas te steken.

Bij mijn reizen naar de VS was koffer pakken nooit een punt. Meestal maakte ik van de gelegenheid gebruik aldaar wat extra kleding aan te schaffen. Dat zou in China wel eens lastig kunnen worden. Afgezien van taalproblemen heb ik bijvoorbeeld geen enkel idee of de maten in China overeenstemmen met die van hier (of die in de USA). Straks blijkt hun XL net groot genoeg te zijn voor een forse tuinkabouter. En als ik na veel moeite duidelijk heb gemaakt dat ik iets zoek waarin ik ook daadwerkelijk pas, word ik misschien wel naar de kampeerafdeling gestuurd. Terwijl ik wegloop hoor ik de verkoper achter mij dan gniffelend tegen een collega zeggen “Laat hem daar maar een tent kopen”. En dat versta ik dan, want dat heb ik vooraf opgezocht.