Naar mijn volgende bestemming in de Jura was slechts een ‘katzensprung’. Hoewel het lampje dat aangeeft dat de Epica dorst begint te krijgen de avond daarvoor al geruime tijd had gebrand, heb ik met de resterende bedrijfssappen toch Chalon sur Saone bereikt. Daar had ik tijdens ons vorig verblijf in 1987 een alleraardigst concurrentje van Keukenhof gevonden. Via internet een soort parkje ontdekt wat wel eens hetzelfde stukje grondgebied zou kunnen betreffen. Leek mij leuk om te controleren. Bij dienstdoende kassadame van het tankstation geïnformeerd. Zij bleek van de alibi-klasse: Is mijn schuld niet, ik heb er niets mee te maken, ik kan er niets over vertellen. Verder de stad ingereden. Was volgens mij op een bepaald moment warm, want ik zag een bord met iets van ‘parque’ erop. Maar toen was ik de kruising eigenlijk al voorbij. Het duurde geruime tijd tot de volgende mogelijkheid af te slaan en terug te keren zich voordeed. En als ik eenmaal zover geweest zou zijn, had ik kunnen aansluiten bij een niet onaanzienlijke file. Zoals men weet, krijg ik daar huiduitslag, kortademigheid en kromme tenen van, dus prikte ik de voorgeprogrammeerde eindbestemming in. En dan openbaart zich even later (opnieuw) een tekortkoming van de TOM TOM, of mijn gebrek aan kennis omtrent alle mogelijkheden. Tante GPS wil mij de eerste afslag laten nemen, maar die is afgesloten. Deviation, staat er dus. En daarbij een tweetal bordjes met op elk drie mij nietszeggende plaatsnamen. Niet getreuzeld en aanwijzing voor eerste drietal gevolgd. Hier woont dus familie van die wegwijzergenieën uit Luik. Na 1 bordje zoek je het maar lekker uit. Natte vinger in de lucht en goed kijken waar de zon staat. Hemelsbreed moet ik immers naar het Oosten. En tante GPS in de tussentijd maar blèren “probeer om te draaien”. Alsof ik een wentelteefje ben. Of zij probeerde mij op andere slinkse manieren terug te lokken naar die afgesloten weg. Mooi niet gelukt. Helaas toch iets teveel Noordoost i.p.v. pal Oost. Ben door plaatsjes gekomen, waarvan ik nog nooit had gehoord en ik ben bang dat ik er ook in de toekomst weinig van zal horen. In deze contreien heeft men een “dolce far niente” met absolute perfectie weten te realiseren. Omweg deerde mij verder niet zo. Ook nog een vos gezien. Een levende dit keer. Althans op dat moment nog wel. Misschien moest hij op voor zijn diploma drukke weg oversteken en daar hebben deze slimmeriken soms best moeite mee. Maar, zoals gezegd, ik had tijd genoeg. Was derhalve ook al vroeg bij mijn nieuwe uitvalsbasis. Op zonovergoten terras eerst maar eens een Campari besteld om het aantal alcoholische drankjes van vóór 17 uur aldus in gestaag tempo weer af te bouwen naar nul. Het lichaam niet nodeloos laten schrikken. Volgens ditzelfde principe ook een kleine omelet besteld. Of de jongedame die mijn bestelling noteerde heeft het woord “petit” niet gehoord, of de kok kent maar één formaat, of ik moet blij zijn dat ik het woord “petit” aan de bestelling heb toegevoegd, want als het gebrachte “petit” is, dan vraag ik mij af hoe een “grand” omelet eruit ziet. Met smaak het complete geval naar binnen gewerkt. In de tussentijd had ik mij al laten voorlichten over te bezoeken natuurschoon. Zelf daar een stuwdam met bijbehorend meer aan toegevoegd. Rondje van een uur of twee. Eigenlijk kun je hier amper verkeerd rijden wat natuurschoon betreft, want het is overal mooi. Op weg naar St Claude (met een “e” aan het eind anders kom je een ontiegelijk eind uit koers) avontuurlijk een lifter meegenomen. Komt misschien omdat de partner van Kord’s oudste zoon vlijtig over haar liftbelevenissen had verteld. Voorts zelfs even cultureel gedaan en een kerkje bekeken. Ook van binnen. Tip van Nederlandse wandelaars die ik ontmoette.

“Jij ontmoet wandelaars”, hoor ik in gedachten nu diverse lieden denken. “Waar is dat dan wel gebeurd? Toch niet terwijl zij nog aan het wandelen waren…”. Inderdaad, zij moesten nog aan hun wandeling beginnen. Er start zo’n martelgang direct naast het hotel. Het hotel waar men slechts 1 merk whisky kent (Jack Daniels) en dat is eigenlijk niet eens echte whisky. Een van de weinige minpuntjes hier. Ja, en wifi op de kamer is ver te zoeken. Van het genoten dagmenu was de portie van de filet mignon du porc niet om over naar huis te schrijven, terwijl ik dat nu dus toch doe. Vandaag een wat groter rondje. Weer is een beetje ingezakt en een van de plaatselijke geleerden weet mij te vertellen dat er zelfs een drupje regen kan vallen. Ik zie wel.

Morgen dus weer richting lage landen waar ik een extra overnachting heb ingepland nabij Landgraaf. Krijg ik Anke’s huisgemaakte lasagne als ik goed doorrij J En als Luik mij niet het bos instuurt. Nu eerst maar eens de laatste ronde alhier. E.e.a. zo gepland dat ik op de terugweg weer via dat St Claude kom. Daar hadden ze vrij goedkope benzine… (waarvoor ik waarschijnlijk kilometers om rij en het betreffende tankstation niet kan terugvinden).

Mocht over heden dan wel de reis naar NL nog iets spannends zijn te melden dan zal ik dat niet nalaten en anders tot in China.