(18/6) Ver maar dan ook heel ver boven verwachting was de maaltijd van gisterenavond. Je verwacht een eenvoudige maar voedzame maaltijd en je bestelt een beetje voor de vuist weg. Ik hoorde iets van Castilliaanse soep en na de goede, eerdere ervaring met soep was dat een eenvoudige keus. Op deze soep wens ik echter niet slechts een abonnement, maar iets voor levenslang. Alleen al voor deze soep zou ik een nieuwe reis deze kant op willen plannen. F E N O M E N A A L.

Als tweede gang had ik ‘iets’ met tonijn. Niet goed opgelet, want ik ken het woord tortilla, maar dit was toch anders. Wel een soort omelet, maar volgens mij bereid door iemand van een andere planeet. Ik begon – echt waar – om mij heen te kijken of ik ergens een ‘candid camera’ kon ontdekken. Zo van: laat argeloze toerist iets eten wat door een vijfsterren-kok uit Madrid is klaargemaakt en film de reactie. Nu is het niet zo dat mensen met een perfecte smaak in galop richting Corigos (zuidelijk van Cangas de Onis) moeten gaan, maar wie gewoon erg lekker wil eten, trekt hier niet vergeefs aan de bel. Is niet zo erg vaak gebeurd (eigenlijk nooit eerder), maar ik heb er op gestaan de kok in levende lijve te ontmoeten. Gewoon om zeker te zijn dat het iemand van onze planeet betrof. Kok, vriendelijk ogende (en aardse) dame van middelbare leeftijd kwam zich schoorvoetend aan blije gast vertonen. Ik op de knieën en handen in aanbidding gevouwen. Maakte zij kennelijk niet elke dag mee. Ben ook zeer benieuwd wat er morgen voor mij wordt klaargemaakt.

Verduistering van de kamer is ook van goede kwaliteit gebleken. Het is al over tienen als ik aan het ontbijt zit. Voor vandaag een lokaal rondje gepland. Maar ik denk van de oorspronkelijk in kaart gebrachte kilometers er toch een aantal te laten vervallen. Ben al zwaar vermoeid van het kauwen op de toast met de obligate jam. Ter ontspanning van de kaakspieren zit er ook een soort muffin bij en nog iets dat op cake lijkt. Als ik naar buiten kijk, lijkt de beloofde verbetering van het weer nog niet echt gearriveerd.

(19/6) Ben op pad geweest naar de zogenaamde Ruta del Cares. Die is in principe voor wandelaars. Jaarlijks leggen zo'n 500.000 gebruikers van de benenwagen hier een parcours af dat als één van de mooiste ter wereld wordt omschreven. Heel prettig voor mij was het feit dat gedurende een fors aantal kilometers de auto kan worden gebruikt. Het mooiste deel heb ik echter niet gezien, want in tegenstelling tot de goed voorbereide wandelaars beschikte ik niet over regenkleding en of paraplu. Ik wil daar best nog eens een poging tot wat uitgebreider wandelen wagen, maar bij voorkeur in gezelschap en bij bestendiger weer. Maar ook hetgeen met de auto is gedaan, doe ik graag nog een keertje over bij iets beter weer. Al was het maar om de bergen, die nu een beetje verstoppertje speelden achter flarden van wolken, beter op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook vandaag (zondag) ziet het er echter weer wat somber uit. Mijn reisdoel voor heden is het Parque Naturaleza de Caberceño, de al eens eerder omschreven kruising tussen een safaripark en een dierentuin. Mocht het daar regenachtig zijn dan kan ik altijd nog schuilen in het reptielenhuis. Na genoemd bezoek de Audi inleveren met – pak ‘m beet – een slordige 3.500 km meer op de teller dan bij het in ontvangst nemen. Had ie maar geen huurauto moeten worden.

Gisteren was het diner gewoon van deze planeet. Lekker, maar niet dusdanig dat ik weer op de knieën moest. Had vooraf bij de borrel echter al een onfatsoenlijke portie Jamon Serrano weg zitten werken. Van de bezochte accommodaties is dit de meest eenvoudige, maar daar voel ik mij eigenlijk prima bij thuis.

Tot slot kan ik melden op dit moment tot mijn kraag vol te zitten met impressies van overweldigend natuurschoon. Ga vandaag ook NIET langs de meren van Covadonga. Ik ben er al eens geweest en het is bijzonder mooi daar, maar nog meer ‘mooi’ en ik ga overlopen bij mijn kraag.

Tenzij er vandaag of tijdens de terugreis nog iets bijzonders gebeurt, zal dit voorlopig het laatste verslag van deze reis zijn. Na thuiskomst (middernacht als mijn auto niet is gejat in Duitsland) zal ik nog wat kiekjes bewerken en aan de fotoserie toevoegen. Voor nu: Hasta pronto.