Het waren vandaag niet echt stortbuien, maar er waren toch voldoende druppels om nat te worden. Een open dubbeldekker voor een rondrit door de stad is dan ook niet echt ideaal. Gewoon een tijdje achter zo’n bus aankarren geeft ook een aardige indruk van het gebodene. Je mist dan de uitleg dat de kerk, die je net passeerde, in 1782 is gebouwd en dat bisschop ‘Lopez de Zee In’ de drijvende kracht achter de bouw is geweest.

Kortom, de nodige hiaten in mijn algemene ontwikkeling blijven op deze manier intact. Opeens zag ik een bord met de tekst Rio Douro en zo kwam ik dus braaf bij die rivier terecht. Daar is het dus een drukte van belang. Op de rivier typische boten waarmee vroeger de vaten met port werden getransporteerd. Die vaten vonden het waarschijnlijk niet erg nat te worden, maar van mij is het geen hobby. Nabij de rivier zijn er talrijke terrassen en ook meer dan voldoende overdekte eet- en drinkgelegenheden. Op straat proberen ijverige figuren met menukaarten in de hand het argeloze publiek naar binnen te wapperen. Ik zat veilig in de auto. Op een bepaald moment de voor mij rijdende bus de bus gelaten en eens een andere richting ingeslagen. Is niet altijd slim. Maar via, via beland ik op een gegeven moment op een erg mooi plaatsje om de monding van de Douro te fotograferen. Ongetwijfeld een weinig gebruikt camerastandpunt want het betrof een soort parkeerplaatsje voor bezoekers van een nabij gelegen appartementencomplex. Ja, rijd maar met mij mee, want dan kom je nog eens ergens.

Op de achterzijde van diverse autobussen lees ik iets over een “Zoo” en in het algemeen kan ik daar weinig weerstand aan bieden. Maar om vanwege de regen niet langs allerlei fraai betegelde bouwwerken te wandelen en wel naar olifanten te gaan kijken is niet geheel logisch.

Na verloop van tijd ben ik gewoon zoveel mogelijk naast de Douro gaan rijden. Ook tot ver buiten Porto. Zeker geen verkeerde beslissing, want de doorkijkjes waren beslist de moeite waard. Jammer dat je daar niet overal meteen een parkeerplaats hebt om een foto te maken, maar soms had ik geluk. En nu maar hopen dat er niet net een druppel op de lens viel op het afdrukmoment.

Onderweg waren – zoals gebruikelijk – alle parkeerplaatsen bij uitspanningen bezet. Voor de plaatselijke neringdoenden prettig, want van mijn kopje koffie en iets kleins erbij gaat de kassa niet echt opgewonden rinkelen. Uiteindelijk toch weer iets gevonden waar ik mijn niet noemenswaardige bestelling kon plaatsen. Eigenlijk had ik wel trek in nog zo’n soort gebakje met warme tonijn, maar toen ik mijn verhaal daarover wilde afsteken (in het Engels, want dat sprak mevrouw wel een beetje) werd snel de hulp van zoonlief ingeroepen, want ik ratelde te snel. Ondanks het feit dat het gewenste niet in het assortiment aanwezig bleek, heb ik toch aangenaam met moeder en zoon geconverseerd en mij beholpen met een stukje pizza op zijn Portugees. Niets mis mee. Sanitair geïnspecteerd en vervolgens gebruik van gemaakt en verder ging het weer langs de Douro. Was toch nog redelijk vroeg terug. Tom Tom wenste mij – net als gisteren – even te testen. Ik moest rechtsaf en even later nogmaals. Ik vond dat weggetje rechtsaf maar niks en negeer de instructie. Moet ik even later linksaf en dan nogmaals linksaf. Daar was dat reclamebord van mijn slaapstee, dus die instructie klopte perfect. Mr. Tom Tom heeft dus wel iets uit te leggen. Verder vind ik het een beetje een opgeblazen wijsneus. Vlak voordat je de bebouwde kom verlaat wil een mens nog wel eens vaart vermeerderen. Dan laat de wijsneus onder luid getingel merken dat het bord met einde 50 km nog niet is gepasseerd.

Bij terugkomst in de Quinto (zo heet dat hier) vanwege het Portobezoek maar een glaasje port besteld. Kreeg ter controle van het smaakverschil ook een kloekje witte port. Men kan mij foppen. Beide best lekker, maar niettemin zie ik port voorlopig nog niet de plaats van whisky innemen. Zou voor de inrichting van de garage ook flinke consequenties hebben.

Inmiddels is het donderdagmorgen. Lijkt meer op een zondagmorgen, want nog niemand is wakker (of naar de kerk), terwijl het toch niet zo krankzinnig vroeg is (08.24 uur). De kamer is vrij donker en daarom dacht ik even in de ontbijtruimte te gaan zitten. Daar is het echter ook (nog) donker en het drukken op schakelaars heeft geen enkel effect. Zit nu buiten op de trap naar vogeltjes te luisteren.

Andere reden van voorkeur voor ontbijtgebeuren is de signaalsterkte van WiFi. Wil dit verhaaltje nog even aan jullie kwijt alvorens retour Spanje te gaan. Bedacht mij nog dat ik tijdens mijn etappe van dinsdag op een tweetal verschillende plaatsen een jongedame langs de kant van de weg zag zitten. Vrij luchtig gekleed en dus dacht ik dat ze vermoeid en nog warm waren van het paddenstoelen zoeken. Achteraf lijkt mij een verwijzing naar het oudste beroep ter wereld meer op zijn plaats.

Er is leven in de brouwerij gekomen en ik ben verkast naar de ontbijtruimte. Zal een foto van hetgeen je hier aan ontbijtspul krijgt voorgeschoteld aan de fotoserie toevoegen. Op de foto ontbreekt dan nog een mega-kan met sinaasappelsap… Ook foto monding Douro zal ik toevoegen.

Vandaag een ritje van iets meer dan 300 km voor de boeg. Is iets in te korten, maar ik herinner mij vaag dat omgeving Parade de Sil wel de moeite waard was. Krijg van mijn nachthok van hedenavond kilometers tekst met instructies. Hoe er te komen en svp even aangeven hoe laat ik ongeveer denk voor de deur te staan. Voel het avontuur al weer begerig de handjes naar mij uitsteken. Helaas is de weersverwachting maar matig. Kan beter naar Albufeira rijden wat het weer betreft. Heb ik ook geen last van een uur tijdverschil.