Het mag duidelijk zijn dat ik mij slechts tijdelijk laat ontmoedigen door een fikse prijsverhoging. Maar ik was wel van plan mij pas opnieuw met China bezig te houden na terugkeer uit Spanje en Portugal. Lig nu dus voor op schema. Heeft vooral te maken met het feit dat enkele binnenlandse vluchten niet bepaald dik gezaaid waren en daarmee was er een risico dat je complete planning de mist in gaat, omdat je op de geplande dag niet van A naar B kunt. Om te beginnen echter eerst globaal gekeken hoe het zat met ‘simpele’ retourtjes. Daarbij een keur van mogelijke bestemmingen de revue laten passeren, maar uiteindelijk voor Beijing gekozen. Als verwoed adept van “gemak dient de mens” stel ik echter nogal wat eisen aan dergelijke vluchten. Zo wil ik niet vertrekken op een tijdstip dat vogeltjes net zijn opgestaan. Ik wens maximaal 1 x over te stappen met een fatsoenlijke tijd tussen beide vluchten in en ook het tijdstip van aankomst vind ik van belang. Voorts leek het mij wel leuk van deze gelegenheid gebruik te maken om een vlucht per Airbus 380 te ervaren. In verband met dat laatste niet voor SAS gekozen, maar voor Lufthansa. SAS vliegt met de voor mij eveneens onbekende Airbus 340 (4 motoren), maar zo’n kist heb ik nu op de heenvlucht vanaf München. Terug dus per Airbus 380 (naar Frankfurt). “Twee vliegen in één klap” is in dit verband wel een aardige.

Overige planning: Het karstgebergte is voor mij dus een ‘must’ en o.a. Beijing bijvangst. Omdat je begint een pokkeneind oostwaarts te vliegen, wenste ik rekening te houden met jetlag. Daar heb ik bij het vliegen van oost naar west niet zoveel last van, maar omgekeerd vind ik lastiger. Dus wil ik bij voorkeur ’s middags aankomen, zodat je rap je mandje kan opzoeken. En om even lekker op verhaal te komen, dacht ik aan een kort verblijf in een zonnige omgeving. Zo kwam ik op Sanya op het eiland Hainan uit. Da’s knap zuidelijk. Veel zuidelijker gaat niet zonder nat te worden. 18 Graden noorderbreedte of daaromtrent. Zelfde hoogte als Nouakchott, zoals iedereen weet, de hoofdstad van Mauretanië.

In Sanya een beetje luieren, acclimatiseren en elementaire vertalingen van “als u de chef bent, is er dan nog iemand hoger” (tip van Rinus Ferdinandusse) in het Chinees leren uitspreken. Pootje baden in de Zuid Chinese Zee, of aan de rand van het zwembad een drankje met een parapluutje erbij consumeren. (Drankje niet onwaarschijnlijk, parapluutje wel). Minpunt van deze bestemming zou de aanwezigheid van nogal wat Russen kunnen zijn. Naar verluid wensen Russen zich op vakantieplaatsen nog wel eens horkerig te gedragen, maar ik hoop dat de Chinese beschaving en vriendelijkheid daarop een kalmerende werking heeft.

Na Sanya is Guilin aan de beurt. Vandaar per boot een stuk de rivier afzakken en enkele dagen in Yangshuo verblijven. IJs en weder dienend zal ik in Yangshuo mij gaan verdiepen in en deelnemen aan ‘fietstoerisme’. En voor een wat groter ommetje wellicht een dag een brommer. Ook een (half?) dagje met een (nep) bamboe vaartuig schijnt leuk te zijn. Moet het natuurlijk wel een beetje mooi weer zijn. Karstgebergte in nevelen gehuld is meer iets voor op kalenders in Chinese restaurants. Bij georganiseerde excursies zie je ‘bezoek aan een theeplantage en deelname aan theeceremonie” op het programma staan. Ik heb niets tegen de kleur groen, maar theestruiken zijn voor mij nu niet bepaald de meest boeiende groeiseltjes op deze aardkloot en om daar nu velden en velden vol van te bekijken…

Foto gezien van een Chinees die vanaf boven zijn schouder, dus van grote hoogte, thee inschenkt. Soort “High Tea” dus. Ik heb ook niets tegen thee, maar doe daar verder niet ingewikkeld over. Chinezen schijnen rond het fenomeen thee echter knap serieus te zijn Dus om de plaatselijke Chinezen niet tegen het gele bolletje te stoten, lijkt het mij beter enige afstand te bewaren. Denk dat ik mij in en rond Yangshuo ook zonder dit programmaonderdeel wel zal vermaken. Dien mij nog wat uitgebreider in te lezen. Dat geldt ook voor Guilin, de plaats waarnaar ik weer terugkeer, voor Kunming, de daaropvolgende halteplaats en ‘last but not least’ Beijing. Aldaar 3 overnachtingen gepland.

Wel al enige algemene zaken tot mij genomen. Zo schijnen er – zeker in verhouding tot het aantal inwoners – betrekkelijk weinig familienamen voor te komen. Li is zo’n veel voorkomende naam. Evenals Zhang. Of de naam Dhans ook veel voorkomt, kon ik niet achterhalen. Zhang en Dhans lijkt mij een leuk koppel.

Visum heb je dus ook nodig. Je betaalt een flink bedrag om in China geld te mogen uitgeven. Maar ik begrijp dat je daarvoor wel een eigen Chinees paspoort ontvangt en niet alleen zo’n lullig stempeltje. Alle reden om een vreugdedhansje te maken.

Spannend wordt het verder t.a.v. het wel of niet slachtoffer zijn van Chinese onderwereldpraktijken. Ik denk dat dit reuze mee zal vallen en dan heb ik erg prettig ‘boodschappen gedaan’ via internet. Voor de diverse binnenlandse vluchten nu zo’n €.575,- betaald. Bij jongens als Expedia en al die vlieg-huppelepups.nl zou ik iets van €.975,- hebben moeten neertellen. Een (pof-) adder onder het gras is wel het feit dat je qua handbagage slechts 5 kg mag meenemen en overgewicht dient te worden betaald. Al mijn jaszakken gaan daar dus weer een drukke tijd tegemoet.

Tot slot van deze voorbeschouwing dien ik te melden dat het vervaardigen van tekstkaartjes met Chinese tekens de komende maanden wel enige aandacht zal krijgen. Moet je trouwens mee oppassen. In geval van opperste verbazing “schiet mij maar lek” in het Chinees communiceren, kan wel eens fout aflopen. Ik denk met name aan geprinte tekst, want als je de zaak maar een beetje verkeerd uitspreekt, zal verwarring troef zijn. Je wilt bijvoorbeeld tegen de taxichauffeur zeggen: Stop hier maar, ik wil eruit. Je blijkt even later echter te hebben gezegd: Stop hier maar, ik moet bevallen.

Daarover en andere obstakels die ik dien te overwinnen zal ik de komende maanden verslag doen, maar op kortere termijn zullen er eerst verslagen volgen vanuit Spanje en Portugal.

????? Zhídào xià y?cì (Tot de volgende keer)

N.B.

Op de plaats van de vraagtekens hierboven stonden er Chinese karakters, maar die lust Reismee dus kennelijk niet.