Toch redelijk onverwacht staat een nieuw avontuur in de VS op het punt van beginnen. Geen Maleisië of China. Geen combinatie Spanje/Portugal. Geen Chili (Patagonië). Geen “single reis” met Fox naar Costa Rica of Cuba. Althans voorlopig niets van dat al.

Komt allemaal door Charlotte. En – indirect – door haar echtgenoot, die toevallig ook Frank heet.

Charlotte koesterde al geruime tijd de wens het Westen van de VS te bezoeken en zulks bij voorkeur voordat zij haar werkzaamheden bij KLM zou staken. Als employee kan zij van aantrekkelijker tarieven gebruik maken dan wij gewone stervelingen. Probleem was steeds dat haar Frank een vakantiebestemming als de USA totaal niet ziet zitten. Niet dat hij bij de gedachte alleen al spontaan overal uitslag begint te krijgen, maar het is voor hem wel een absolute No-No.

Toen zij enige weken geleden deze impasse aan mij meldde, heb ik in een vlaag van onbaatzuchtigheid geopperd dat ik dan wel zou sturen en reisleider spelen. Na het laten bezinken van deze tamelijk impulsieve reactie heb ik mij bedacht dat het eigenlijk best een goed plan was. Veel van wat wij nu gepland hebben onderweg te bekijken is niet bepaald nieuw voor mij, maar ik zie het zeker niet als een straf de diverse bezienswaardigheden nogmaals te aanschouwen en Charlotte heeft een zonnige natuur, dus ook daar zie ik geen “beren op de weg”. Zuster Helly, die deze keer dus niet “shotgun” mag rijden, is daar niet echt mee in haar nopjes, maar zal ermee moeten leren leven. Ik zal een extra groot stuk kaas voor haar meenemen. ( En dat braaf aan douane opbiechten!)

Charlotte is zo vriendelijk geweest gebruik te maken van de (beperkte) mogelijkheid ook mijn persoontje als “companion” onder de afdeling “aangename tarieven” te laten vallen. Grammaticale fanatici mogen mij straks betitelen als een meevliegend voorwerp. Bij deze aangename tarieven wordt echter wel het criterium “Indien Plaats Beschikbaar” (IPB in vaktermen) gehanteerd. Zit de vlucht vol met passagiers die het volle pond hebben betaald, dan hebben wij – letterlijk – het nakijken. Kan je thuis via Flightradar24.com kijken waar je had kunnen zijn als je mee had gemogen. Met betrekking tot het volgens plan vertrekken is het dus nog even sidderen geblazen. Overigens weet ik voor een sprookje over sidderalen de laatste regel al: Zij beefden nog lang en gelukkig.

Om de kaas af te leveren en even te bekomen van de vliegreis, starten wij in Lodi met – naast het plegen van enig winkelbezoek (schijnt Charlotte amusant te vinden) – wellicht een dagtrip naar Sacramento. Als we echt en route gaan, gaat dat in eerste instantie via Lake Tahoe en nemen wij een kijkje bij Donner Pass Road (waar volgens National Geographic ’s winters allerlei trucks in de problemen komen – Hell’s Highway of zoiets). Na een overnachting in Carson City gaan we richting Idaho. Als ik internet mag geloven wordt momenteel al het water bij Soshone Falls (Twin Falls heet de dichtstbijzijnde plaats) door de powerplant geleid. Slim de plaatselijke webcam ter controle aanklikken is helemaal niet slim als je in je enthousiasme geen rekening houdt met het tijdverschil. Keek dus naar een fraai zwart vlak. Als het goed is, zijn er echter nog enkele watervallen in de buurt. Of we langs Craters of the Moon Nat. Monument gaan of langs City of Rocks, is nog een punt van nadere discussie. Vanaf Idaho Falls gaan we (nabij Ashton) in ieder geval wel via de scenic byway langs Mesa Falls en dan weer verder richting Yellowstone. Via noordelijke helft van dat park naar Cody (oostelijk) en van daar de volgende dag terug naar Yellowstone voor de delen in het midden en zuiden om te eindigen in Jackson. Vervolgens komt Utah aan de beurt (uiteraard met Bryce Canyon; Arches en Canyonlands). Dan een stukje Colorado, opnieuw Utah (met Monument Valley) en vervolgens Arizona (Red Rock gebied en Grand Canyon), Route 66 en via Valley of Fire (kleine omweg) naar Las Vegas. Als Charlotte niet al haar dollars al aan winkelen, of in eerdere gokpaleizen heeft verbruikt, zal zij hier de schade kunnen inhalen. Eerdere uitgaven/verliezen compenseren lijkt mij onwaarschijnlijk. Ik zal dan gnuivend toekijken en net als bij een vorige gelegenheid de niet verbraste dollars besteden aan een niet eenvoudige maar wellicht toch voedzame maaltijd, waarbij Charlotte bepaald niet gnuivend zal mogen toekijken.

Van Las Vegas rijden we naar Mammoth Lakes in de Sierra Nevada. Bezoek aan Yosemite Nat. Park sluiten we af in Fresno. Vandaar door Kings Canyon en Sequioa Nat. Park naar Visalia. Dan naar de kust bij San Simeon en over de kustweg noordwaarts naar Monterey. Dagje San Francisco (moet van Charlotte) en even de Golden Gate over naar Sausalito (vond ik leuk destijds = 1975) en terug naar Monterey. En vandaar naar het vliegveld en opnieuw sidderen of we mee terug naar Schiphol kunnen.