Mijn uiterst eenvoudig telefoontje is niet alleen geschikt om Europcar een nieuwe auto te laten regelen, ik kan mij er ook door laten wekken. En er zit ook nog een lampje op. YES!

Als extra zekerheid zou de waardin van dit bedrijf op mijn deur kloppen als ik niet op tijd beneden zou zijn voor het ontbijt. En dat ik weg zou gaan zonder ontbijt was onbespreekbaar. Prettig volk die Spanjaarden. Snap niet dat wij daar 80 jaar mee aan het stoeien zijn geweest. Glas koude melk, een carajillo en voor onderweg 2 hompen cake. Hompen is een vrije vertaling van plakje. Als ik die gasten hun gang zou laten gaan en ik eet e.e.a. niet bijtijds op, loop ik nog de kans bij Ryanair extra te moeten betalen i.v.m. overgewicht. In de auto had ik ook nog een bus Pringles en die zit ik hier nu op de luchthaven van Santander op te peuzelen. Ik was hier dusdanig mooi op tijd dat de lange rijen mij maar matig boeiden. Maar – zoals gebruikelijk – ik kreeg het er wel warm van. En dan dat gehannes bij Security. Ik zag eruit alsof ik net onder de douche vandaan kwam, maar vergeten was mijn kleren uit te trekken. Denk je bij de plaatselijke horecaffer iets fris aan te schaffen, staat er (weer) een rij van hier tot Madrid. Langzaam opgedroogd en dat geldt ook voor de rij. Kan nu zo doorlopen.

De verloren vallei van gisteren, de vallei die bijna niemand kent (je zou het dus ook een niemandalletje kunnen noemen), diende vanmorgen in omgekeerde volgorde doorkruist te worden. Ik was net iets te vroeg om de zon daar enig toverwerk te zien verrichten. Reden er nog eens een keer langs te gaan. Jan Bulthuis heeft volkomen gelijk deze streek hoog op zijn vakantieprioriteitenlijst te zetten. Als vegetariër kan hij dan niet genieten van (vrij vertaald) “de zigeunerarm, gevuld met zeevruchten”. Was nieuw voor mij en ik mocht vooraf even spieken hoe het er uitzag. Spannend. Het leek wel een soort cake en er zaten o.a. garnalen in. Maar er zat ook nog een saus over. Vraag mij niet waarvan deze gemaakt is. Wittig en heerlijk fris. Gerecht 2 behoorde weer tot de orde der bodembedekkers. Was van het kalf en ik kreeg ’t niet op. Voor het eten al enkele biertjes genuttigd (die vleeswaren waren dorstopwekkend) en daarbij wordt ‘opeens’ een klein schoteltje (dit keer echt bescheiden) met wat warme (gekookte) ham en wat frietjes geserveerd. Had al zitten denken om nog zo’n hapje te vragen en het diner daarmee voor gezien te houden. Dan had ik echter nooit die zigeunerarm geproefd en evenmin het toetje (wat ook erg lekker was en waarvan ik de naam ergens heb opgeschreven).

Afgelopen 10 dagen iets van 2.750 km gereden en daarvan was het merendeel over kleinere en veelal slingerende wegen/weggetjes. Als je grote stukken hooguit wat schakelt tussen versnelling 2 en 3 (of omgekeerd) en heel af en toe naar nog lager of iets hoger, maakt dat duidelijk dat er langdurig achter het stuur is vertoefd. Heb echter weinig moeite tegelijkertijd de omgeving in mij op te nemen en te sturen. Vanmorgen nog een ree gezien. Was niet zo moeilijk want hij stak voor mij de weg over. Net als de vos van enkele dagen terug een wat donkerder variant van hetgeen wij gewend zijn. Moet langzamerhand mijn voor veel geld aangeschafte Coca Cola het klokken afleren, want er kan al langs de boardingkaartscheurpoes worden gedrenteld. Vanavond (of nog later) de rest. Verloren camera was niet aan Ryanair gegeven. Althans niet hier in Santander en op andere luchthavens vragen, lijkt mij een gecompliceerde opgave.

Inmiddels ben ik weer thuis en de schade is dus beperkt gebleven tot mijn in Portugal achtergebleven petje. Kleine camera lag in de auto en ik stelde mij voor dat ik verwijtend werd aangekeken. Meende hem of haar – vind ik bij camera’s altijd lastig vast te stellen – zelfs verongelijkt te horen vragen waarom hij/zij niet mee mocht naar het land van herkomst. Je bent weliswaar gekocht in Spanje, maar je komt eigenlijk uit Korea. En het was geen opzet je hier achter te laten, hoorde ik mijzelf antwoorden. Snappen jullie nu hoe het komt dat in mijn eentje reizen niet zo’n punt is. Ik klets tegen iedereen en alles aan. Uiteraard heb ik Ineke tijdens deze trip toch ook wel weer gemist, maar ik meen te weten hoe zij er over gedacht zou hebben.

Na 10 dagen gestoei met een kleine diesel is de overstap naar mijn Epica een kwestie van oppassen. Ik weet opeens weer wat accelereren is. Alhoewel… 10 dagen geen files en je bent nog niet terug of nabij Amersfoort knipperen de borden met 50 zich suf. Was er een ongeluk gebeurd of zo? Niets van kunnen ontdekken. Misschien was er ergens iemand bij de politie, rijkswaterstaat, of wie er ook over rijstrooksignalering en dergelijke gaat, zich suf aan het vervelen geweest en heeft toen bedacht om de snelheid eens lekker op 50 te zetten. Een regelneef dus. Een niet nieuwe, maar steeds machtiger en irritanter wordende bevolkingsgroep waar we in dit land langzamerhand een soort patent op lijken te hebben. Ben alweer hard aan vakantie toe. Kleine Samsung-camera mag dan gegarandeerd mee.