Goed geslapen en na een goed bakkie koffie in het minuscule kantoortje op pad naar de plaatselijke Zoo. Wij komen daarbij min of meer langs dezelfde route die wij de avond ervoor hadden afgelegd en ik meende daar ergens een horlogewinkel te hebben gezien. Niet terug gevonden. Helly ziet bij een kruispunt echter een opschrift met “Clocks & repair” of iets dergelijks. Terug naar opschrift en we staan bij een autowasinstallatie… Adres van reclamebord in GPS geprikt en jawel, we zijn bij een winkel vol uurwerken. Of ze ook een nieuwe batterij in mijn horloge kunnen zetten? Dat kunnen zij! Binnen de kortste keren is dat klusje voor de aangename prijs van $.5,- geklaard. Mijn naakte gevoel is over en ik voel mij als herboren met de juiste tijd onder polsbereik. Niet veel later bereiken wij de zoo van Fresno. Uit het motel in Visalia had ik nog iets met een coupon meegenomen en als senioren waren wij nu de enorme som van $.5,- kwijt (voor 2 personen!!!). Voor die prijs zou je een ingezakte kameel en een manke vleermuis kunnen verwachten, maar er blijkt best een redelijk aanbod aanwezig (zonder kameel en vleermuis overigens) en de presentatie is excellent. Wij struinen er een slordige 3 uur in rond en gaan voldaan de laatste van de in totaal 5.444 mijlen richting Lodi afleggen. Saai stuk over de “99”, maar zonder saaie stukken zijn de mooie stukken minder mooi. Voor aankomst ‘thuis’ nog even een boodschapje doen en dan (al erg vroeg voor mijn doen) kan ik de laatste flesjes Budweiser in Helly’s ijskast wegwerken. Van dit soort wegwerkzaamheden ben ik niet vies. Het in Fresno nog gekochte 12-pack (blikjes), waarvan er nog 10 resteerden (het was het kleinste formaat blik) snel in de ijskast om af te koelen, want ik ben hier nog een paar dagen.

Helly heeft het dus de volledige reis volgehouden en van de noodscenario’s hebben we geen gebruik hoeven te maken. Zij heeft dit jaar meer (verschillend) natuurschoon gezien dat in de daaraan voorafgaande 50 jaar bij elkaar. Mijn zwager was een jager en visser en geen kilometervreter. Ergens ‘in the middle of nowhere’ kamperen luidde vroeger het devies.

Zowel de reisjes dit voorjaar als deze reis vormen een ervaring die men deze broer en zus niet meer af kan nemen en die ons beiden dankbaar stemt. Of wij in staat zullen blijken dit soort trips in de toekomst te herhalen (op een wellicht lager pitje) zal de toekomst uitwijzen. De resterende dagen in Californië kan ik gebruiken om in de tuin mijn rechterarm te laten bijkleuren, want die contrasteert nogal met mijn linkerarm. Ook de krijtstokjes, die onder mijn korte broek uitsteken, zijn tijdens het rijden niet bepaald bijgekleurd.

Voorts resteert nog de vrij forse klus van het uitzoeken der gemaakte foto’s. Men hoort nog wel van mij.