Vandaag (11 sept. Of 9/11 zoals de Yanks het noemen en hier en daar met vlaggen halfstok) langs Glacier verder naar het zuiden. Alternatieve route via highways 82 en 83, dan de 200, de 287 en het laatste stukje dan toch nog Freeway 90 tot Bozeman. Goede keus geweest. Na het rondkarren hier snap je dat Montana qua oppervlakte de 4^e staat van de VS is (Montana is groter dan Duitsland). Er komt geen eind aan. Wat wij ervan hebben gezien veroorzaakt verbazing dat er niet meer inwoners zijn (nu iets van 900.000).

Gisteren bezig geweest het tweede segment qua accommodatie van onze reis te boeken. Had dit niet al in Holland gedaan, omdat ik niet wist hoe de forse etappes verwerkt zouden worden. Niet alleen in Holland, maar ook hier bleek dat later boeken (of korter voor aankomst) prijsverhogend werkt. En in een andere geplande overnachtingsplaats was zelfs helemaal geen plaats meer. Alternatieve planning moeten maken. Ook de voor morgen geplande route (via Yellowstone) wat ingekort. Tot op heden 3013 mijl afgelegd sinds vertrek uit Lodi.

Wij eindigen morgen in Blackfoot (Idaho) en ook vandaag was er ergens een reservaat voor Blackfeet Indians. Het barst hier (uiteraard) van namen die de oorspronkelijke bewoners ‘bedacht’ hebben. Grappig heb ik altijd gevonden dat zo’n indiaanse naam dikwijls een betekenis heeft waar in onze taal/talen een volwassen zinsnede of meer voor nodig is. Numachkay (ik bedenk maar wat, klinkt redelijk Indiaans toch???) zou bijvoorbeeld betekenen: meisje dat van de hoge duikplank springt zonder haar neus dicht te knijpen.

Voorts hoop ik ergens in de gelegenheid te zijn even met een politie-agent te kunnen babbelen. In de eerste plaats om Helly door een gezaghebbend iemand te laten bevestigen dat gele bordjes met zwarte cijfers “aanbevelingen” zijn en geen verbodsborden. Als er een dergelijk bord voor een bocht staat met 35 mph en ik rijd er 40 of 45 mph ben ik dus niet in overtreding. De witte borden met zwarte letters vormen een ander verhaal. Een tweede interessepunt betreft de vastgestelde snelheid op bepaalde wegen. Wie bepaalt die? En welke criteria worden daarbij gehanteerd. Ik heb ergens op een schitterende 4-baansweg met mega-middenberm gereden waar een maximum snelheid van 55 mph gold. Hier in Montana wordt over de snelheid op een simpel tweebaansweggetje niet zo moeilijk gedaan. 65 of 70 mph is toegestaan. Doet haast Duits aan.

Vandaag niet zo gek veel gekiekt, maar toch even overzetten naar PC. Misschien ook naar Reismee…

Net als in Bozeman doet Super 8 in Blackfoot niet aan ijskast op kamer. In Bozeman bedacht de receptionist dat er een gast was geweest, die zijn koelbox had laten staan. Mochten wij wel gebruiken. Vol ijs gooien en we hadden niet veel later heerlijk koele drankjes. De route van de ene Super 8 naar de andere ging dus via Yellowstone. Wij kwamen binnen via de noordelijke ingang en het weer was nog alleszins redelijk. In Montana heeft men over het weer de volgende: If you dont like the weather, wait 2 hrs. Helly had na het passeren van de ingang toch minstens een prairie vol bizons verwacht, afgewisseld door roedels Elk en ander beestenspul. Toen na enige tijd de ‘oogst’ bestond uit een eenzame bizon en een fraai blauw vogeltje, was Helly not amused. Mammoth Hot Springs, de vorige keer gebukt gaand onder een invasie van Elk, was nu geheel Elk-vrij. Maar de “Hotsprings” blijven de moeite van het bezoeken waard. Persoonlijk prefereer ik dit boven de diverse geisers. De meeste daarvan (inclusief Old Faithful) dan ook zonder nadere inspectie voort laten pruttelen. Wij hadden inmiddels diverse andere bizons gespot. En een uiterst moeizaam te ontdekken eland. Zo ook wat herten en later toch nog forse Elks. Een extra attractie voor Helly werd gevormd door mensen die - in het water staand – aan het vissen waren. Vanaf de oostkant van het park tot aan de ingang bij West Yellowstone hadden wij aardig wat regen. Een extra reden het gepruttel en gestoom niet van dichtbij te bekijken. In West Yellowstone even de lobby van de Stage Coach Inn bekeken. Door mijn verblijf aldaar in 2011 wist ik dat er een nette verzameling opgezette beesten aanwezig was. Het was inmiddels droog geworden en het vervolg van onze route in Idaho bood mooi weer. Ook in Yellowstone hadden wij weer last gehad van wegwerkzaamheden en gedoe met figuren met Stopborden dan wel borden met het opschrift Slow. M.a.w. al het verkeer wordt bij toerbeurt over 1 rijstrook geleid. Helly begon dus al wat voortijdig woorden als “glaasje” en “ik lust nu wel” (met lichte nadruk op “nu” te uiten. Ondanks dat besloot ik een bezoek aan Bear World te brengen. Ligt in feite aan de “20” die wij volgden richting Idaho Falls. Beren waren aanzienlijk actiever dan tijdens mijn eerder bezoek. Ook de wolven waren aan de trippel. Helly vond het een groot succes. In Blackfoot voor mij een welverdiende steak en Helly aan de Chef salade. Enige minpunt (afgezien van regen) is mijn horloge. Batterij dient te worden vervangen. Voel mij zonder werkend klokkie nagenoeg naakt.

Vrijdag 13/9 vertrekken wij bijtijds. Heden is i.v.m. omgooien route een soort verplaatsingsetappe. Voornamelijk via freeway iets van 390 mijl. Wij hebben niettemin een klein cultureel uitstapje gemaakt naar de Mormonentempel. Verder was de wolkenlucht het meest bezienswaardige onderweg. Wolken waaruit soms bakken water vielen. Ook onze Toyota ontkwam niet aan diverse douchebeurten. Ik riep steeds dat het er lichter uit zag in de richting waar wij heen gingen, maar na de 5^e bui werd dit niet meer serieus genomen. Motelletje waar ik 2 jaar terug bijna een tweede dag moest betalen, omdat ik pas om 10.30 uur wakker werd, werd rond de klok van 15.30 uur bereikt. Verplaatsing dus redelijk rap afgewerkt. Vroege slok, vroege hap en vroeg naar bed. (Het is nu 21.35) Morgen, mits het weer dit toelaat, een bezoek(je) aan Arches NP en dan richting Blanding (nog steeds in Utah).

Monument Valley en wellicht Natural Bridges staan nog op het programma voor dit weekeind.