Notitie 7 september 2014

Er is in juni 2014 een forse storing geweest bij de provider/server van Reismee en tal van mijn vakantiebelevenissen waren (zijn) verdwenen. Nu vlijtig bezig de ontbrekende verhaaltjes vanuit destijds gemaakte Word-bestanden weer terug te zetten. Mailinglijst moeten bijwerken en (opnieuw) van de laatste adressen voorzien.

Trouwe volgers kunnen constateren dat de meivakantie inmiddels weer compleet is, maar dat er van de najaarsreis van 2013 slechts 1 verslag de storing heeft overleefd. Ook de destijds in de VS en Canada beleefde avonturen zullen na vandaag of morgen echter weer op de lijst van verhalen prijken.

Oude kost inderdaad. Maar het goede nieuws is dat er op zeer korte termijn vers materiaal op komst is. Kijk via Canvas of Eurosport naar de Vuelta de komende dagen. Dat is het decor waarin ik mijn volgende avonturen hoop te beleven. Ik begin in Santender. Van deze stad weet ik slechts dat de plaatselijke voetbalclub Racing heet. Speelt m.i. niet meer op het hoogste niveau in Spanje en heeft niet zoveel meer in de melk te brokkelen. Ik heb overigens geen flauw idee waarom iemand iets in melk wenst te brokkelen. EnWAT wordt er dan in die melk gebrokkeld? Is de melk daarna nog drinkbaar?

Nu eerst het ontbrekende verhaal van 8 mei 2014.

Tussen de twee Amerikareizen van vorig jaar in heeft nog een ontmoeting plaatsgevonden met neef Randy en zijn bijbehorende 5 ladies. Daarmee was hij aan het spelevaren geweest in de omgeving van Griekenland en Turkije. Op weg naar huis was een tussenstop ingepland, waarbij een gezellig samenzijn met familie van zijn vaders kant één van de doelstellingen was. Voorts stonden twee overnachtingen in Amsterdam en bezoek aan klompenmakerij etc. op het programma. In het betreffende Amsterdamse hotel zou ik mij dan ook een keer melden. Nu is de schoonfamilie van mijn zuster van de buitencategorie als het aankomt op begrippen als gezellig, aardig, gastvrij, hartelijk en zo kan ik nog een flink tijdje doorgaan. Menigeen zal het verbazen, maar ik kan wel degelijk brutaal zijn en ‘stoute schoenen’ heb ik ook. Deze aangetrokken en mijzelf uitgenodigd voor het samenzijn in Zoetermeer. Gastvrouw Inge, de nicht van Randy, vond dat geen enkel probleem. Als tegenprestatie (ik was er als eerste) aangeboden te assisteren bij het transport van de Amerikaantjes tussen hotel en woonhuis. Vriend Jordan, behorend bij Nicki (= van de oudste tweeling. Voor niet insiders: Randy en Carol hebben 2 tweelingen), had zich op Schiphol ook aangesloten, dus er moesten 7 personen worden vervoerd. Inge reed voor mij uit en deed dat dusdanig strak dat ik haar na 2 stoplichten al kwijt was. Op wonderbaarlijke wijze het hotel toch gevonden en voor de terugweg kon ik weer gebruik maken van Truus GPS. Zoals al verwacht een uiterst aangename middag en avond beleefd.

Twee avonden later in Amsterdam afgesproken. Krijg ik te horen dat Nicki en Jordan zich daags daarvoor hebben verloofd. Nicki straalde dusdanig dat de vuurtorens aan de kust een minderwaardigheidscomplex aan het krijgen waren en ik was even bang was dat het scheepvaartverkeer er door zou worden misleid. Ter plekke bedacht dat ik over zou vliegen voor het huwelijk. Dat huwelijk gaat in oktober worden voltrokken en volgens mij zijn de draaiboeken dikker dan een telefoonboek van Amsterdam uit de jaren 60. Naarmate mij meer informatie bereikt, wordt mijn animo over te vliegen minder. Er is mij al doorgegeven waar ik kan overnachten. Kost iets van een dikke $.300,-/nacht en omdat het druk is in die tijd, zijn twee nachten de minimum afname. Word ik niet vrolijk van. Voorts zal ik mijzelf moeten voorzien van (letterlijk) passende kledij. Tot slot speelt ook nog het element “Wat kunnen we nog meer doen?”. Ik ben er eigenlijk net nog geweest. Dacht opeens aan Hawaii en dan met name aan dat eiland waar de lava zo de oceaan instroomt. Stranden van toeristenfuiken als Honolulu met forse hotels van tig verdiepingen sla ik fluitend over. Zie mijzelf ook niet zo rap meer op een strand liggen. Dat gezeur van medestrandbezoekers of ik niet ergens anders heen kan, omdat ze in mijn schaduw liggen… Het geritsel van rieten rokjes is ook niet echt meer aan mij besteed. Dus met een dag of 4-5 zou ik daar wel uitgekeken zijn. En dan? Ruim 5 uur terugvliegen naar Sacramento en vervolgens met hetzelfde dilemma (“Wat kunnen we nog meer doen?”) zitten…. Of niet terug naar het vaste land en juist de andere kant op?

Er bestaan van die “Round the World-tarieven”. Moet je wel van de respectievelijke partners gebruik maken. Zo zou ik (via KLM’s Skyteam) met Delta naar Hawaii moeten. Ben je aanzienlijk langer zoet dan non-stop met Hawaiian Airlines van Sacramento naar Honolulu. Ook de Pacific over en de verbindingen aldaar vond ik verre van ideaal. Eens gekeken of de Star Alliance met o.a. Lufthansa mij vrolijker zou stemmen. Deed het. Met Air New Zeeland non-stop van Hawaii naar Auckland. Ga je zondagavond om 22.00 uur de lucht in, land je dinsdagmorgen om 06.25 uur. En dan vlijtig op pad om alle mooie plekjes te zoeken waar Frodo heeft rondgestapt. Singapore en Bangkok zouden de volgende etappeplaatsen zijn. Voor bijna €.2.900,- heb je al die airmiles bij elkaar. Maar je hebt ook nog zoiets als verblijfkosten en autohuur. Dus geen ideale verbindingen, lange vluchten en een hoop centjes kwijt. Als ik samen met Ineke had kunnen reizen, had ik het nog wel serieus verder willen uitzoeken. Nu is het bij wat vage plannen gebleven.

Minder vaag zijn de plannen om i.p.v. al die extra lange afstandsvluchten een reisje naar o.a. Kroatië te maken. Linda, Luca en kleindochter Elena uitgenodigd mij te vergezellen. Zij vliegen van Cagliari naar Venetië/Treviso en daar haal ik ze van de luchthaven. Eerst gedacht zelf ook die kant op te vliegen en ter plaatse een fatsoenlijke bolide te huren. Huurprijzen vielen mij tegen en daarom zal de Epica als vervoermiddel dienen. Van Treviso stomen wij in een keer door naar een plaatsje nabij Porec op Istrië. De Plitvicka meren, Kranjska Gora in Slovenië, Cortina d’Ampezzo in de Dolomiten en een dagje Venetië staan op het programma. Na de familie weer op de luchthaven te hebben afgezet, hoop ik na twee overnachtingen de thuishaven weer te bereiken. En of ik in oktober toch naar de bruiloft ga… Geen idee! Tweelingzus Megan heeft zich inmiddels ook verloofd, dus er zijn herkansingsmogelijkheden.

Dit is sinds ik gebruik maak van Reismee, mijn 100^e ‘verslag’. Hoewel ik (op dit moment) slechts 25 mensen laat weten als er weer iets is verschenen, zijn er slechts 5 artikeltjes met minder dan 100 ‘hits’. ‘Topper’ is Sardinië van 24-11-2009 met op dit moment 47.348 geregistreerde hits. Ook andere verhalen uit 2009 worden met bepaalde regelmaat nog aangeklikt.

(Deze cijfers zijn nu eveneens door de storing beïnvloed.)