Mijn haat-liefde-verhouding met steden kennend en met het gerechtvaardigde vermoeden dat vaders oude schicht in Venetië wel eens niet welkom kon zijn, had Linda op haar hotelkamer uitgevogeld hoe het stadsbezoek aan Venetië functioneert. Auto dient ergens ver weg geparkeerd te worden (€.36,-) en dan met openbaar vervoer verder (€.7,-/p.p.). Voor dat soort bedragen verwacht je dan een riksja bij aankomst, maar nee, zelf wandelen. En als je dan, zoals ik iets later via Reismee lees, de mazzel hebt dat er die dag 6 cruiseschepen hebben aangemeerd, mag je tijdens het wandelen in de file staan. Venetië en Marken staan bij mij nu dus in hetzelfde rijtje “Nooit geweest en dat zal wel zo blijven”. Gelukkig hebben ze van het San Marcoplein (inclusief toren) een replica gemaakt en die vind je in Epcot naast Disneyworld te Florida. Bij die replica is bovendien straattoneel en daarbij worden ook mensen uit het publiek betrokken. Echt lachen daar. Zie mij op het echte San Marcoplein niet zo snel in geschater uitbarsten.

Luca is, net als ik, meer een man van natuurschoon en gisteren hebben we een stukje overgeslagen. Bijna met een brok in de keel afscheid genomen van dit leuke familiehotel. Vervolgens op pad naar het overgeslagen stuk. E.e.a. ruimschoots weten te compenseren. Bij Linda werden zelfs tekenen van ‘overkill’ merkbaar. Zo ook een zekere mate van verzadiging voor wat betreft bochten. Een lange rechte weg werd bejubeld als ware het een favoriet verjaarscadeau. Elena heeft nergens last van. Niet van bochten, niet van lange stukken rechtuit. Niet van heuvels, niet van regen. Ze zingt een liedje en soms doet ze even een tukkie. En anders kleurt ze (netjes binnen de lijnen). Kortom, ik durf te beweren dat er weinig opa’s zijn die met een dergelijke kleindochter niet nogmaals op pad willen.

Terwijl wij van het ene brok natuurschoon naar het andere reden, kreeg ik te horen dat Treviso eigenlijk een prima startplaats is voor een bezoek aan Venetië. Auto nabij station (gratis) parkeren en vervolgens voor weinig een trein nemen om niet zo gek ver van het San Marcoplein aan te komen, maar toen waren we al vrij ver uit de richting om eventueel alsnog naar een doge te gaan zoeken.

In het hotel waar wij vanavond op stok gaan, zijn de kamers ge-upgrade en de kids dartelen nu rond in een junior suite. Zelf heb ik ook best een nette hut. Inclusief een soort inloopkast, maar daar zal ik weinig vertoeven.

Vandaag bij de bar annex ijssalon, die onder dezelfde directie valt, maar eens een lekkere whisky besteld, want anders krijg ik nog last van ontwenningsverschijnselen. Voor alle zekerheid dus ook nog een tweede besteld, maar het totaal aantal naar binnen gewerkte Schotse jongens is de afgelopen tijd uiterst mager geweest. Aan de overkant zou zich een door de receptioniste aanbevolen pizzeria moeten bevinden. Wij zagen wel een bordje, maar erg bevolkt zag e.e.a. er niet uit. Papiertje op de voordeur dat men voortaan vanaf 18.00 uur open was, terwijl het volgens onze waarneming rond 19.00 uur was. Tent maakte de indruk alsof de sloper al handenwrijvend een contract dien aangaand had getekend. Via de telefoon van Luca werd gestudeerd op alternatieven, maar op dat moment zie ik beweging binnen. Dus geen sloop. En daar kon ik, nadat men de deur voor ons had geopend en wij iets verder naar binnen waren geloodst, ook helemaal inkomen. Niet dat binnenhuisarchitecten het kwijl uit de mond was gelopen bij het zien van de inrichting, maar in een tent waar zoiets wel kan gebeuren wil ik helemaal niet eten. Linda was vandaag de meest avontuurlijke en koos voor een gefrituurde pizza. Ik heb het nog maar even onderstreept om duidelijk te maken dat het hier geen tikfout betreft. Luca en ik moesten ook proeven en vervolgens toegeven dat deze bereidingsvorm best iets heeft. Voor het nagerecht wenste ik perse terug te keren naar het terras waar eerder de whisky was geserveerd. Er was immers niet alleen sprake van een bar, maar ook van een ijssalon. Zoals verwacht: Driewerf JAMMIE. Daarna nog maar een biertje voor de ergste dorst en nu zit ik braaf aan het water. Nee, niet aan een slootkant, maar aan water uit de kraan. Bedtijd. Morgen weer naar Füssen.