Eerste etappe inmiddels afgelegd. Gisteren getracht van mijn laatste borrelhapjes af te komen door Cliff & Heleen uit te nodigen. Neemt Cliff stokbrood en brie mee. Aan mijn hardgekookte eitjes, die ik dan met de eiersnijder in plakjes verdeel en ‘afwerk’ met een piepklein stukje ansjovis, dus niet toegekomen. Eieren wel, maar geen ansjovis voor onderweg meegenomen. Eiersnijder mocht ook niet mee op vakantie.

Dit soort beslommeringen zal wel de oorzaak zijn geweest dat ik reeds 8.09 uur op weg ben gegaan. Ik had iets van 9 uur gedacht. Vooraf meerdere routeplanners losgelaten op de bestemming Füssen. Meerderheid stuurde mij nabij Arnhem rechtdoor richting Oberhausen. Slechts Michelin gaf de voorkeur aan de A61 bij Venlo. Ik vond de kans op files daar kleiner en heb dus voor de optie van Michelin gekozen. Natuurschoontechnisch geen topscore en bovendien ken ik het eerste deel van die weg voor 90% uit mijn hoofd i.v.m. de luchthaven Weeze. Je ziet wel dat het aspergetijd is. Mij door mensen die er verstand van hebben (zullen wel Limburgers zijn geweest) laten vertellen dat asperges niet zomaar uit de grond worden gerukt. Nee dit Limburg’s goud moet je steken. Ik vraag mij dan meteen af of je – als je het niet meteen goed doet – mag oversteken.

Vlak na Nijmegen Truus GPS er zich ook even mee laten bemoeien. Wilde mij langs Weeze naar Keulen laten sturen en dan had ik dus net zo goed bij Arnhem rechtdoor kunnen gaan. Truus het zwijgen opgelegd. Ik ben op vakantie dus is de muziek van Billie Holiday. Er staan nogal wat nummers op die CD en Billie verveelde mij dus niet zo snel. Lady sings the blues had ook wel betrekking op het weer. Dat verdiende met een fikse portie goede wil hooguit de kwalificatie “matig”. Overdreven hoeveelheden wolken die soms over dreven, maar soms ook regen lieten neerdalen. Eveneens een tegenvaller was het aantal borden, waardoor ik werd gemaand niet sneller te rijden dan 130 km/uur. Soms zelfs nog minder.

Zuinige Hollander die ik ben, verlaat ik op een bepaald moment de autobahn om ergens in een plaatsje tegen een billijker tarief mijn tank te vullen. Je komt dan van de autobahn af en vervolgens kun je links of rechts. Ik kies dan steevast de verkeerde kant en kom in een dorpje waar ze amper van een benzinestation hebben gehoord, laat staan dat ze er een hebben. Heden ook zoiets. Zo verdampt de winst van het prettiger tarief tegen de extra kilometers, maar zo kom je nog eens ergens.

Tot aan Karlsruhe was ik eigenlijk best tevreden met de gekozen route. Nabij Karlsruhe moest ik echter ergens naar de A8 (had ik via Oberhausen ook gemoeten) en dat was NIET LEUK. In mijn beleving heb ik over 10 kilometer iets van 60 minuten gedaan. Colonnes mieren op het belendende fietspad zoefden mij voorbij en verdwenen binnen de kortste keren uit zicht. De aankomsttijd van Truus veranderde als door een draaitol aangedreven. Het laatste stuk was echter droog en filevrij en zo kon ik weer een klein stukje inlopen. Ik logeer in een plaatsje net buiten Füssen (Hopfen am See o.i.d.) en had gedacht dat varkentje door Truus te laten wassen en had daartoe het exacte adres ingevoerd. Hebben ze de weg richting Füssen gemoderniseerd of op een andere plek neergelegd, want Truus was zich weer stevig in de rondte aan het herberekenen. Daar raak ik niet langer van in paniek. Gewoon de afslag Füssen nemen en je komt vanzelf wel weer op voor Truus bekend terrein. Klopte. Hotel bleek echter dicht. Papiertje op de deur dat de sleutel in de krantenbak lag en dat ik 1 hoog moest zijn. Keurig hokje met balkon en zeer fraai uitzicht. Inmiddels was het 17.09 uur en na al die kilometers was ik wel aan een slokje toe. Mijn hotel heeft een deal met het tegenoverliggende restaurant, dus ik dacht daar zowel een slok als een bordje brokken te kunnen scoren. Sportief naar betreffende tent gewandeld, is het “Ruhetag”. Slordige timing. Vlak voor aankomst bij het hotel was mijn lampje van de benzine gaan branden. Oostenrijk is weliswaar dichtbij (en daar is de benzine nog goedkoper dan hier), maar ik weet niet precies hoe dichtbij. Besloten in Füssen er nog maar een paar liter in te gooien. Terug gehopft en ik zie uit een ooghoek ergens een restaurant Edelweiss. Nabij mijn hotel, dus risico-arm wat betreft drank. Dienstdoende bediener was een Deutsch Türke. Nette knul en – in tegenstelling tot de doorsnee Beier – goed te verstaan. Ik had een poging ondernomen mijn auto voor hun deur te parkeren, maar dat was eigenlijk het terras. Parkeren bij de buren dus maar. Of ze naast voer ook whisky serveerden. Ja. Dus ik naar binnen. Hebben ze (m.u.v. Jack Daniels) uitsluitend malt whisky. €.4,60 vond ik daarvoor echter nog best acceptabel. Betaal je vaak ook al voor een blended. Verwennen dus. Voor de verdere versterking van de inwendige mens werden wij het eens over asperges met een sauce hollandaise, wat stukjes kalfsrug en een nette hoeveelheid ferme frieten. Kloeke vaas heerlijk bier erbij en smikkelen maar. Zeer voldaan mijn hotelletje weer opgezocht. Morgen ‘gründlich’ ontbijten. Bij helder weer ga ik een blik werpen op het fameuze “Slot Neuschwanstein” en vervolgens wip ik Oostenrijk binnen. Als het weer mij aanmoedigt, maak ik een kleine omweg naar het plaatsje Längenfeld. Morgenavond knor ik in Cortina d’Ampezzo. Wie weet heb ik daarvandaan weer iets te melden.