19/4

Niet alleen ver familielid Dane, maar ook Lenie - een zeer oude vriendin van Helly - kwam vandaag op visite. Ik herinnerde mij Lenie vaag. Moet in 1975 geweest zijn. Lenie is nu 76. In 1975 dus 38. In dit tempo zal zij bij onze volgende ontmoeting 114 jaar oud moeten zijn. Zij heeft voor een dergelijke ontmoeting afgezegd. Kwam goed uit, want nu nog 38 jaar erbij gaat ook mij wat ver.

Lenie was al geruime tijd vertrokken toen 18.30 uur Dane aanbelde. Hij had zijn nadering al telefonisch aangekondigd. Conform opdracht van zijn moeder (82) diende hij allereerst een foto te maken van broer en zus. Vervolgens toonde hij printen van jeugdfoto\'s van zijn moeder, mogelijk in combinatie met grootouders, maar van enige herkenning mijnerzijds was niet echt sprake. Zal er thuis nog eens het vergrootglas op zetten, maar of dat enig effect zal sorteren, mag betwijfeld worden.

Niet geheel onverwacht verloochende Dane zijn Hollandse roots niet. Hij had ons land ook al eerder bezocht. De conversatie tussen in feite 3 onbekenden kwamredelijk vlot op gang. De whisky werd afgeslagen, maar tegen een wijntje werd geen 'nee' gezegd. Dat het witte wijn werd, terwijl hij meer een liefhebber van de rode variant is, werd manhaftig gedragen. Tijdschema van zus dreigde in het honderd te lopen, maar zij was zo slim (of wanhopig) te informeren of Dane al had gegeten. Toen dat niet het geval bleek, zijn we naar het restaurant gereden waar ik in het verleden minimaal twee keer zeer prettig had gespijsd. De straat was rap gevonden, maar het betreffende knabbelpaleis was een andere zaak. Waarschijnlijk ook letterlijk. Waar Helly en ik dachten dat het was, stond nu 'Cactus' op de gevel en er was een Mexicaanse keuken. Bij binnenkomst herkenden wij niets. Zoiets kan voorkomen bij een verbouwing, maar wij waren gewoonin een andere tent terechtgekomen. Zij bestonden al 22 jaar en zo lang geleden was het nu ook weer niet dat wij er de laatste keer gegeten hadden.Mexicaanse kok heeft echter prima zijn best gedaan en wij kwamen voldaan weer thuis, waar Dane zich nogmaals met een wit wijntje diende te behelpen. Ik had bij de Mexicaan weer enige transpiratie gepleegd en vochtaanvulling d.m.v. bier was medisch verantwoord. Samenvattend - en deze mening wordt door Helly gedeeld - kan gesteld worden dat deze familiebijeenkomst geslaagd was.

Ik wist dat Dane bij Oracle werkte en heb hem derhalve advies gevraagd m.b.t. de aanschaf van een I-pad of iets soortgelijks. Ik werd o.a. naar Best Buy verwezen en I-pad 2 was volgens hem genoeg voor mijn wensenpakket. Is - zoals alom bekend - uiterst bescheiden, maar ik wil gewoon eenkeer Word Feud met (o.a.) Paula kunnen spelen

20/4

Is dus een I-pad (2) geworden. Aankoppelbaar toetsenbord + draagding erbij. En iets spannends om je beeldscherm te beschermen. Konden zij er ook voor je opplakken, maar daar moest dan ook weer bijna $.15,- voor opgehoest worden. De kassa had nu al (bijna) drie keer 'Tssiiiing' geroepen en ik had er genoeg van. Verkoopjuf gemeld dat de koek op was. Gratis door Best Buy opbrengen, of ik zou zonder aankoop de winkel verlaten. Of zij dat met de supervisor mocht overleggen.Ook mijn mededogen en inlevingsgevoel is alom bekend, dus dat mocht. Supervisor was verstandig en even later werd zeer deskundig een soort folie over mijn beeldscherm aangebracht. Ik ben wel blij dat ik dit klusje heb laten doen.

Wij waren van plan aansluitend nog wat in de ‘foothills\' rond te rijden, maar ik had mijn fototas in Lodi laten liggen. (Best Buy bevindt zich in zeer nabijgelegen Stockton). Fototas ophalen en spullen van Best Buy in koffer droppen was amper een omweg en wij hebben bij stralend weer tal van boeiende weggetjes bereden. Bijna een slang (formaat wandelstok) overreden. Hij lag nogal languit (als een wandelstok), dus er heerste enige twijfel of het beest nog leefde. Slangen hebben geen oortjes (gelukkig maar, lijkt mij geen gezicht) dus toeteren heeft geen zin. Er pal naast stilstaan had ook geen effect, maar toen Helly voorzichtig het portier opende meldde zij dat het tongetje vlijtig heen en weer werd bewogen. Slangen zijn niet mijn lievelingsdieren, maar door mijn alom bekende compassie met alles wat leeft niet keihard achteruit gereden en alsnog over het beest heen gekard.

Leuk om ook eens Amerikaanse B-weggetjes te berijden. Helly keek haar ogen uit. Wij zijn nog bij een meer terechtgekomen, waar je door een soort tolpoort moest.... Poortwachtster vraagt wat zij voor ons kon betekenen. Ik zeg: Geen idee, ik heb ergens een bord gezien waarop verwezen werd naar de zuidelijke oever en die wilde ik wel eens zien. Kregen we een courtesy card en daarmee mochten we 30 minuten ‘binnen\' rondrijden. Het was fraai daar. Veel lieden met tentjes en een fors bemeten plas maakte het recreëren daar m.i. zeer aangenaam.

Exact 17.00 uur haalde ik de sleutel uit het contact. Slokkie gedronken en daarna naar In & Out voor de fameuze hamburger. Ben ik niet van uit mijn dak gegaan. Is bij het consumeren van zo\'n kaakverrekkend broodje ook zelden mijn gewoonte. Frietjes waren echter inderdaad prima. Thuis nog een extra Sprite gedronken, maar daar krijg je eigenlijk ook dorst van, dus ik ben mij nu aan het ontfermen over de laatste 2 exemplaren van het six-pack Budweiser. Morgen op mijn gemak pakken. Het staartje Canadian Mist mag mee naar Redwood City. Daar nog een nachtje knorren en dan maandag - met overstap in New York - retour Nederland, waar ik dinsdag rond de middag aankom. Ben ik mooi op tijd thuis voor de krantjes. Na het krantenwerk zal het weerzien met mijn sponde wel niet al te lang op zich laten wachten. Het slapen in zo\'n kinderstoel (door KLM en collegae 'Seat' genoemd) valt mij nog steeds zwaar, dus ik zal wel weer een nacht gaan missen. Alvorens te gaan knorren zal ik zeer vermoedelijk wel eerst nog even een echte whisky inschenken.

21/4

Moet hier in Redwood City weliswaar voor internet betalen, maar deze keer heb ik dat ervoor over. Kan ik kijken in welk terminal ik moet inchecken, nog even email bekijken en deels beantwoorden en dit (voorlopig) laatste epistel aan Reismee doen toekomen voor verdere verspreiding. Ik had de route naar het motel braaf uitgeprint (dacht ik) maar ‘opeens\' bleek dat ik onderweg was naar het huis van Dane in San Carlos. Schiet niet op, want die zit in Reno. Verkeerde papiertje dus... Na enig geheenenweer bij de Good Nite Inn beland. Ik vroeg mij onderweg af hoe ik deze tent in 2001 in vredesnaam heb weten te vinden. Kort voor aankomst blijkt hij echter aan een soort afslag van de '101' te liggen. Maar toch... Ergens heb ik een vreemd 7^e of 8^e zintuig voor dit soort dingen. Helly zou in dit motel geen oog dicht doen, want het (voor mij) slaapverwekkend gezoem van de snelweg zou voor haar een soort gebulder zijn. E.e.a. betekent wel dat het morgen simpel is om naar het vliegveld te rijden.

Over het afscheid nemen van Helly kan ik kort zijn. Het was (bewust) een kort afscheid en dat leek mij maar goed ook. Wij hebben samen een prima tijd gehad en als KLM of een andere ‘carrier\' voor het najaar nog iets van aanbiedingen in petto heeft, acht ik een tweede oversteek niet uitgesloten. Maar dan zijn Banff & Jasper in Canada aan de beurt.

Uit reviews was mij al bekend dat de enige echt nabij gelegen eetgelegenheid van dit motel een pannenkoekenpaleis (IHOP) is. Ik heb mij laten vertellen dat er in Almere Haven een pannenkoekenschuit ligt en dat lijkt mij aardiger, maar toch ga ik daar ook niet heen. Zelfs ik kan pannenkoeken bakken dus...

Het restantje Canadian Mist was nog dusdanig dat het mij verstandig leek slechts een klein slokje te nemen, dan eerst iets te knabbelen en pas daarna de fles het klokken af te leren. Bij Applebee een prima stukje kip naar binnen gewerkt en zelfs de helft van de geserveerde spinazie. Nabij het motel getankt, want morgen is het via de101 \'hoppa\' naar het vliegveld. Tankstation verkocht geen losse blikjes bier. Drie straten verderop deed men minder moeilijk. Op fleece jack en jas na alles uit de auto gehaald, zodat ook de laatste spullen (o.a. zakmes en toolset met mes) ingepakt kunnen worden. De airco loeit zich suf en dat vind ik dus prettig. Lekker koel. Helly zou nu met drie vesten over elkaar naar mij geloeid hebben dat het koud en lawaaierig is. Zowel binnen als buiten. Nog kouder is het in de koelkast van mijn kamer. Daar had ik de ijsklontjes even in geparkeerd, maar die zijn nu - in het koelgedeelte - redelijk aan elkaar vastgevroren. Gelukkig heb ik stevige knuistjes, dus ook dat varkentje is gewassen.

O ja. Waar een groot land klein in kan zijn? Antwoord in de USA (o.a.): lichtknopjes. En waar bevindt zich het allerkleinste lichtknopje (van een soort schemerlamp) in de USA? In mijn motel te Redwood City!!! Zelfs het kamermeisje had grote moeite het te ontdekken.

Nu is het tijd om de laatste inpaktrucs uit te voeren en jullie mijn meest recente belevenissen te doen toekomen. Ga ik in de tussentijd kijken waar ik moet inchecken.

Mocht er nog iets te vermelden zijn over de terugreis dan merken jullie dat vanzelf.