Hallo Houston Control

Zaterdagmiddag terug in Lodi en dus opnieuw een (dik) weekeind verstoken van internet. Geen email, geen Reismee kunnen doen, geen nieuwe plannen bijstellen. Het is net of je van de planeet bent gevallen. Vreemd hoe je aan die hedendaagse fratsen gewend raakt. Zus heeft daar geen last van. Als er moderne techniek om de hoek komt kijken, verdwijnt zij onmiddellijk om de andere hoek.

De laatste etappe van onze eerste trip startte met een schitterend uitzicht vanaf de parkeerplaats bij het motel op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. De zon maakte het wit nog sprankelender. Hoewel Denny\'s, zoals vermeld, aan de overkant van de weg was, hebben wij toch de auto genomen om aldaar te ontbijten. Konden we na de hap meteen door. Zelfs met de senior schotel (roerei, bacon, worstjes en een soort wafel) had ik later op de dag geen enkele behoefte aan een lunch. Bij Mammoth Lakes was er wat mij betreft sterke herkenning, hoewel er destijds geen besneeuwde toppen te zien waren. Er was daar zelfs nog zoveel sneeuw dat de weg naar Devill\'s Postpile afgesloten was en elders werd nog volop geskied. Lake Mono was wel bereikbaar en de wandeling tot aan de waterkant had ik weer graag over voor het maken van foto\'s. Het is zo\'n bizar landschap dat Helly zich al zorgen begon te maken over mijn lange wegblijven. Na Lake Mono was het nog een flink stuk noordwaarts, omdat bijna alle passen naar het westen nog afgesloten waren. Bij de pas die nog wel open was troffen wij onderweg nog enthousiastelingen aan die sneeuwscooters aan het uitladen waren. De meren, die ik bij mijn vorige tocht heb bewonderd, waren nu verstopt onder een mengsel van ijs en sneeuw. Naarmate we dichter bij Lodi kwamen, werd het landschap saaier. Maar dat was een kwestie van een klein uur afzien.

Onderweg is mij meermaals opgevallen dat Amerikanen verliefd zijn op hun rempedaal. Bij elke bocht wordt daar liefkozend op getrapt. Zeer tot genoegen van de leveranciers van remschoenen, respectievelijk de lampjes. Mijn zus is ook behoorlijk veramerikaniseerd, want het feit dat ik niet remde, beviel haar maar matig. Ik heb haar uitgelegd dat de auto ook van een stuur was voorzien en dat daarmee de meeste bochten genomen konden worden zonder te remmen. Ook deze uitleg beviel haar maar matig. Maar aangekomen in Lodi moest zij toegeven dat we de eerste trip zonder brokken of zelfs ‘bijna brokken\' hadden afgesloten. Tussenstand na 5 dagen toeren: 1448 mijl.

Gisteren bezoek gehad van neef Randy en zijn bruid. Bruid was ongeveer met de helft gereduceerd sinds ik haar zo\'n 4 jaar terug heb gezien. Moet misschien eens met haar babbelen over haar dieet...

Vervolgens een kort bezoek gepleegd aan een vriendin van Helly. Daar destijds Labor Day gevierd. Ik had de tijdens de trip gemaakte foto\'s op een usb-stick gezet, dus die konden wij op de plaatselijke PC bekijken. Van de gelegenheid gebruik gemaakt deze vriendin te voorzien van Google Earth, maar daarbij is iets niet helemaal goed gegaan. Google Earth moest in combinatie met Google Chrome (wat er al op zat). Een van de 2 icoontjes verwijderd. Toen bleek dat zij e-mailde via dit ding en gedoe met passwords. Moest volgende dag terug om te proberen een en ander te herstellen. Succesvol alles teruggezet naar tijdstip voor mijn komst. Maar zij kon nog steeds niet e-mailen... Zou volgens andere telefonisch geraadpleegde geleerde via Yahoo moeten gaan, maar inloggen aldaar werd ook geen succes. Achteraf bleek het een kwestie van 'vergeten hoe je ook al weer email opent ' te zijn. Vriendin van zus nadert 80 ook al aardig...