Inmiddels mijn 2^e nacht achter de rug. Amper wakker wordt mij indringend gevraagd of ik iets met het modem heb uitgevreten. Nu had ik gisteren in de loop van de avond al geconstateerd dat ik geen verbinding meer had met internet, maar ik had de schuld aan mijn laptopje gegeven. Voor straf volledig uitgezet om het stukje elektronica tot andere gedachten te brengen. Blijk dus een onterechte beschuldiging te hebben gepleegd. Verstoken zijn van internet maakt dit reisje er beduidend spannender op. Het heeft nu iets meer weg van een excursie naar een bananenrepubliek. Laat ik echter bij het begin beginnen.

De reis via Weeze is langzamerhand een automatisme. Ruim op tijd om McIlroy bij de plaatselijke Pennymarkt te scoren en de krat met lege flesjes Krombacher, die bij een vorige gelegenheid onverrichter zake mee heen en terug is gereden, heb ik nu kunnen inruilen voor een versie met gevulde flessen.

Hoewel ik het eventuele overgewicht van de koffer, die in het ruim mee mocht, zoveel mogelijk had trachten te beperken, was ik toch niet geheel gerust op het resultaat. Het trekken van de knip bleek echter niet nodig en het scenario waarbij ik o.a. 3 overhemden over elkaar zou gaan aantrekken en spullen om mijn hals zou hangen, hoefde dus evenmin in werking te worden gesteld. Eén vaas heeft de verhuizing niet overleefd. Daar zal een lijmpoging aan te pas moeten komen (lijkt wel iets met het kabinet...)

Linda heeft het weerzien met de meegebrachte spulletjes manmoedig doorstaan. Kleindochter is leuk levendig, maar moet wat deze 'nieuwe' opa betreft nog een nest katten de boom uitkijken.

Gisteren heb ik mij met mijn huurkoetsje vermaakt. Een bezoek aan een super heeft niet ontbroken. Op dag van aankomst heel wat vocht uit mijn lijf getranspireerd en dat werd weer aangevuld met bier. De voorraad daarvan was daardoor nogal aangetast. Ook aan whisky zal het mij deze week niet ontbreken. Blijkt nog steeds prettig geprijsd hier. Halverwege de middag diende ik mij ergens in Cagliari te vervoegen om dochter en kleindochter een lift aan te bieden. Daarbij gebruik gemaakt van de trouwe navigatie-Truus die in eerdere reisverslagen al eens genoemd is. Nieuwe rondwegen etc. geven Truus weliswaar aanleiding tot het slaken van kreten als 'herberekenen', maar oude straatjes in de binnenstad van Cagliari vormen geen probleem.

Op de dag van aankomst (zoals ik had voorspeld) zonder navigatiehulp naar Linda's straat gereden. Om tot voor haar bij de deur te komen bleek echter wat voeten in de aarde te hebben, omdat de straat opgepoetst en hier en daar gevuld werd. Draaien en terug. En uiteraard wemelt het in zo'n buurt van de eenrichtingstraatjes... Aanhouder heeft gewonnen.

Nog enkele losse observaties:

Het dragen van een korte broek is volledig verantwoord en heeft niets met stoer doen te maken.

De waterdruk, of beter geformuleerd het ontbreken daarvan, noopt je bij het douchen tot het trekken van diverse korte sprintjes om toch voldoende druppels op te vangen (over bananenrepubliek gesproken).

Verkeersborden worden nog steeds genegeerd. Bij het ophalen van Linda en Elena gisteren stond er voor de deur van het afhaaladres een bord dat je daar niet mocht parkeren en daarbij zelfs een plaatje van een wegsleepregeling. Dat is daar waarschijnlijk geplaatst om de mensen van de stadsbus blij te maken. Zelf had ik een plaatsje aan de overkant (bij een benzinestation) gevonden, maar andere afhalers parkeerden vrolijk fluitend op de bushalte. Om Obelisk te parafraseren: Rare jongens die Sardijnen

Doorsturen van foto dochter en kleindochter mislukt. Later nieuwe poging.