Het is nog voor 10 uur en ik zit in de bar dit stukje te tikken. Een grote stapel servetjes moet voorkomen dat de vloer beneden mij een plas wordt. Hoewel dit hotel uitstekende recensies heeft gekregen, moet dat op killere dagen zijn gebeurd. De airco bleek niet in staat de temperatuur op de kamer tot acceptabel niveau terug te brengen. Bovendien is men zeker bang dat ie moe wordt, want er zit een soort tijdslot op. Twee keer mijn mandje uitgekomen om de airco tot het hervatten van zijn matige arbeid aan te sporen. Gelukkig waren er voldoende kussens en handdoeken. De meeste exemplaren zijn nu behoorlijk klam. Ter verdediging van het hotel dien ik nog wel op te biechten, dat met name de zweetklieren op mijn hoofdvan een opschepperig en overijverig type zijn.

Mijn smaakpapillen zijn daarentegen bescheiden. Mensen die proeven dat ergens een snufje bieslook in is verwerkt, kijk ik verbluft aan. E.e.a. weerhoudt mij niet bepaalde zaken erg lekker te vinden. Kippetje van gisteravond hoorde daar niet bij. Kwam volgens mij uit de magnetron.

Binnendruppelen is in het algemeen een groepsbezigheid. Ik kan het helemaal in mijn eentje. Alweer een servetje nodig. Op mijn tafeltje bevinden zich blauwe exemplaren. Nu maar hopen dat zij niet afgeven, anders word ik voor smurf aangezien.

Beetje weinig voor een nieuw verhaal. Ga dus proberen nog meer te beleven. Instappen in kokend hete Corsa bijvoorbeeld. Dat viel dus erg mee. Oorspronkelijk plan was om de provinciehoofdstad Lugo (is al weer Gallicië) te bezoeken. Lugo en Pontes de Gatin waren lange tijd dezelfde richting op en op een bepaald moment heb ik toch besloten Lugo uit te stellen. Een middag-uiltje knappen om de vannacht gemiste uurtjes iets te compenseren... Over de kamer in Asturias nog vergeten te melden dat deze meer ruimte biedt naarmate men kleiner van stuk is. Dwergjes zullen het er erg naar hun zin hebben. Mensen met flinker postuur moeten het i.v.m. het schuin aflopend plafond toch met een fors aantal vierkante meters minder doen. Over de inrichting zou ik onder normale omstandigheden waarschijnlijk erg enthousiast hebben gedaan. Die was zeer smaakvol en ideeënrijk. En misschien had de kok gisteren een snipperavond i.v.m. de wedstrijd Spanje-Portugal. Toch vond ik tijdige terugkomst in ‘mijn' hotel geen straf. Hoewel ik nergens meer echt naartoe hoefde, uit gewoonte een ‘bitter' besteld en wat te knabbelen. Even bij het achter het hotel liggende riviertje gekeken en onderweg trof ik waardin/kok werkend op het land aan. Alsof ik 'de verloren zoon' zelf was. Het is deze heerlijke hartelijkheid, die mij er opnieuw van overtuigt dat het Iberisch Schiereiland een uitstekende vakantiebestemming is. De hotspots aan de diverse Costa's wellicht uitgezonderd.

Het bescheiden uiltje is geknapt en een nieuwe bitter staat lekker koel voor mij. Zal echter op vrij korte termijn worden ingeruild voor een biertje en/of een whisky. Geen zin in ontwenningsverschijnselen. Ik zit ook deel 2 in de bar te tikken. Andere bar dus. En hier doet internet het niet. Moet ik dus zo even voor naar boven. Wat ik allemaal voor het thuisfront over heb...

Vandaag wat na zitten filosoferen over de pelgrim-figuren. Gisteren in Asturias bij een café ook nog 2 zuchtende exemplaren ontmoet. Waren iets groter en iets gevulder dan hun wandelstokken en zij vertelden, dat zij al vanaf 05.00 uur onderweg waren (dus al zo'n 6 uur bezig) en nog een flink eind tot de volgende slaapplaats moesten. Het huilen stond hen nader dan het lachen. Toch kiezen zij daar zelf voor. Als je aan een bergbeklimmer vraagt, waarom hij een berg beklimt, is het standaard-antwoord: Omdat hij er is. Dat kan in menige situatie een enorme uitdaging zijn. Maar pas echt knap vind ik een bergbeklimmer, die een berg beklimt, die er niet is.

Morgen dus alweer richting Madrid voor de terugvlucht. Nog iets van een kleine 500 km zal mijn totaal ergens boven de 3.200 km brengen. En er zijn weinig kilometers geweest, die niet het bekijken waard waren. In Nederland dien ik iemand te zoeken, die mij lang genoeg rond rijdt om de kleur van mijn rechterarm op die van mijn linkerarm te doen gelijken.