Voor de speurders nog vergeten te melden dat de canyon bij het riviertje de Sil is. Er is zelfs een mirador waar je met enige (veel) fantasie aan Dead Horse Point in Utah kunt denken. Het hotel met de biggen (pontes de gatin) was in eerste instantie voor 1 nacht gepland en nog een nacht op de terugweg. Geplande hotel in Asturias gaf op e-mailgeen sjoege.Gezien de ontvangen hartelijkheid en de kwaliteit van de maaltijd vond ik het geen enkel probleem mijn verblijf in Pontes de Gatin met een dag te verlengen. Bij de maaltijd was er een lap (mals) kalfsvlees waar een beetje schoenmaker een flink paar schoenen mee zou kunnen verzolen. Vooraf van die heerlijke rauwe ham met asperges en ondanks het feit dat ik het kalfsvlees niet volledig had weg gekregen (unieke gebeurtenis), kreeg ik toch nog een lekker ijsje. De bij het diner (€.12,-) behorende huiswijn was alleen al de prijs van al dat lekkerswaard. De extra dag heb ik gebruikt voor een bescheiden rondrit. Daarbij ook nog even langs geweest bij een ander hotel, waarvan ik op internet onder de indruk was geraakt. In dit hotel (Piornedo; in het gelijknamige plaatsje) kreeg ik prompt een rondleiding. Hoogtepunt was de lounge waar comfortabel van het uitzicht kon worden genoten. De glazen wand met adembenemend uitzicht is zo'n beetje de grootste, die ik ooit heb gezien. Formaat tennisbaan... Waanzinnig!

Het tweede diner (menu v.d. dag met zat keuze) was opnieuw heerlijk. Een huisgemaakte soep met eigen aardappelen, eigen groenten en eigen boontjes is in het algemeen niet mijn eerste keus als het om soepen gaat, maar als een Frans echtpaar (kwam hier vaker en steeds meerdere dagen) zoiets aanbeveelt, wil ik wel mee. Bleek prima idee. Ook knap apart was het dessert. Was iets met stukken fruit en speciale kaas uit Gallicië. Maar wat voor een vrucht? Qua structuur leek het nog het meest op een watermeloen, maar afgezien van de op Sri Lanka genuttigde exemplaren vind ik die weinig smaak hebben. Dit smaakte klasse. Dus wilde ik wel eens weten wat ik nu gegeten had. Met de Spaanse naam schoot ik niet direct iets op. Waardin/kok liet via Google een plaatje zien. Gaf ook niet onmiddellijk herkenning. Vertalen.nu en Wikipedia brachten vervolgens uitkomst. Betrof dus kweepeer. Kende de naam vaag, maar nooit bewust in het echt gezien en al helemaal niet overwogen er een hap uit te nemen. Volgens Wikipedia is dat ook niet aan te bevelen. Is voorts lid van de rozenfamilie. Van mijn plaatselijke vertroetelaarster wel begrepen dat er diverse handelingen waren verricht om deze vrucht voor smakelijke consumptie geschikt te maken.

Ondanks alles heb ik de eerste avond in dit hotel toch nog een poging gewaagd een overnachting in mijn voorgeselecteerd hotel in Asturias te realiseren. Nu via booking.com. Lukte. Vandaag dus die kant op. Ook Asturias heeft over natuurschoon weinig te klagen. Woeste hoogten. Bij het sturen over dit soort forse heuvels constateer ik soms wel en soms geen vangrails. Er zijn plaatsen waar ik het met de keus er geen vangrail te plaatsen bepaald niet eens ben. Het feit dat bij een eventuele stuurfout het erg lang duurt voordat je echt helemaal beneden bent en in de tussentijd via 112 nog kunt melden waar het wrak en mijn stoffelijk overschot zich ongeveer zullen bevinden, vormt daarbij geen enkele verzachtende omstandigheid. Goed blijven opletten en geen stuurfout maken luidt dus het devies.

In Cangas del Narcea heb ik de tank nog maar eens laten volgooien. Ja, in dit soort landen bestaan nog pompbedienden. Overigens de enige soort bedienden waarvan ik ooit gebruik heb mogen maken. Bij het tankstation was op dat moment ook een patrouillewagen van de Policia Gardia Civil (PGC). Leek mij een vertrouwd ‘adres' om te informeren welke route naar mijn hotel de minste hoeveelheid tijd zou vergen, want ik had inmiddels mijn buik wel vol van heuveltje op en heuveltje af. Geef mij deze luie Corsa nog een week of twee en hij is wel vooruit te branden. Na ruggespraak met de juf achter de kassa meenden deze functionarissen dat ik bij 'La Regla' rechtsaf moest. OK! Even later reden ze achter mij aan. Weer iets verder (waar ik niet sneller dan 50 mocht en zij kennelijk wel) reden zij voor mij uit. Toen ik bij La Regla arriveerde en rechtsaf sloeg, stond opeens hun auto voor mijn neus en waren zij te voet op weg naar de afslag, waar ik dus net vandaan kwam. Ik reed ze bijna omver. Maar waar het om gaat: deze wetsdienaren deden hun uiterste best om mijn reis in goede banen te leiden en stonden bij het kruispunt paraat. Daar word ik dus echt wel vrolijk van. Je eigen Gardia... Veel gekker moet het toch niet worden. Inmiddels ben ik dus in het voorgeselecteerde hotel aangekomen. Heb nog wat gemengde gevoelens. WiFi was (op de kamer) een absolute ramp. Mijn kamer op de 2^e etage kan aardig wedijveren met welke sauna dan ook. De besturing van de airco levert tot op dit moment niet het gewenste resultaat op. Het is echter extreem heet. Meer dan 36 graden werd door de Corsa gemeten, maar die heeft wel een adequate airco.

Barman inmiddels lesje NL geleerd. Hij dient nu te weten wat 'knabbelen' is (brengt mij net een nieuwe voorraad). Ze hebben hier nl. grote plastic containers met pinda's en andersoortig spul. Knabbelwerk. Bij Pontes de Gatin al een keer een portie knaagsel met kaas, chorizo en nog een soort worst besteld en het gevolg was dat ik mijnkalfsvlees niet op kreeg...

In de bar (waar internet het dus prima doet - heerlijk excuus) bevindt zich - als een soort onderdeel van de inventaris - een manneke. Een soort dorpsgek, maar niet gevaarlijk. Barst af en toe in (niet eens onaardig) gezang uit. Bij aankomst wenste hij bevestiging van het feit dat Asturias mooi natuurschoon heeft. Doe ik niet moeilijk over.

Over 30 minuten begint Spanje - Portugal en (voor alle zekerheid) lijkt het mij een goed plan bijtijds mijn avondmaalbestelling te plaatsen. Nu mooi nog even tijd om de temperatuur op de kamer te controleren. Zon is aan het dalen, dus overnachten in de Corsa omdat de airco daar wel volop werkt, lijkt mij niet nodig.