Tsja, als je niet weet wat 'ivoor' in het Spaans is, moet je je behelpen en creatief zijn. Je wordt wel goed begrepen en men vertelt je ook braaf wat ivoor in het Spaans is. Maar als je het niet opschrijft... Weer vergeten dus. Dan is zo'n zakformaat internet wel even handig. Even naar vertalen.nu en warempel ivoor is marfil. Nu heb ik de kluit belazerd, want ik heb dit dus net via de laptop opgezocht. Lastig in je binnenzak te proppen. Maar ik wil helemaal (nog) niet zo'n instant-oplossing via I-pad, I-phoneof hoe die dingen mogen heten. Tegen de tijd dat ik daarmee overweg kan, heb ik atrose en kan ik mijn vingers niet meer in de gewenste standen brengen. Bovendien blijf ik scherp bij gebrek aan Steve Jobs-speeltjes.

Terwijl ik barst van de documentatie (naast via internet opgezochte gegevens ook nog ouderwets papier) vraag ik dus vanmorgen vrolijk bij de receptie wat aanbevelenswaardig is. Finisterre! Ja, maar dat had ik dus al gehad. Zoals al eerder vermeld, heeft men hier aan kust geen gebrek. En wegen met groene markering zijn er hier in de buurt ook volop. Toch wist de dienstdoende dame mij een onverharde weg op te sturen en daarvoor ben ik haar zeer dankbaar. Een vrij bescheiden bordje verwijst naar een begraafplaats van Engelsen. Er zijn hier nogal wat schepen op de klippen gelopen. Letterlijk en de naam 'kust des doods' schijnt zeer verdiend te zijn. Die begraafplaats stelt niet zo veel voor, maar de weg daarheen is groots. Volgens mij is het nu ook nog eens een goede periode, want er is nog van alles in bloei. Ik zie ook fraai gekleurde vogels. Helaas gedragen zij zich niet naar wens en blijven niet rustig zitten tot ik de telelens op hun verenpracht heb gefocust.

Ook vandaag onderweg weer tal van onafgemaakte bouwwerken gezien en ook niemand die daar iets doet. Nu is het vandaag weliswaar zaterdag en hoeft men wellicht niets te doen, maar op andere dagen was het ook stil. Ik heb mij af zitten vragen of je als metselaar nog in de wegenbouw terecht zou kunnen. Muurtje metselen en bij een bepaalde hoogte omduwen. Heb je weer een paar meter weg...

Wegen zijn trouwens prima hier in deze buurt(en). Maar er wordt wel wat overdreven met mensen naar zo'n fraai nieuw stuk weg sturen. Voor de terugtocht had ik Truus GPS ingeschakeld, maar dat ging al vrij snel mis. Ik zag borden met snelweg naar Finisterre. Stond niet op mijn kaart, maar de Spanjaarden weten van aanpakken, dus dat maakte mij niet ongerust. Het duurde echter wel een flinke poos voordat die weg er echt was. En al die tijd was Truus GPS zich helemaal suf aan het herberekenen. Kom je uiteindelijk op die snelweg, moet je heel snel genieten, want na zo'n 1,5 kilometer is het einde snelweg. Ben ik daarvoor omgereden, vraag je je af. Het antwoord luidt dus 'Ja'. Mochten ze die snelweg ooit nog eens doortrekken. De borden zijn er al.

Deze streek is ook een lustoord voor liefhebbers van een carajillo. Vandaag onderweg en vanavond in het hotel 2 prijswinnaars geproefd.

Het hotel heet El Horreo. Een horreo is iets typisch van deze streek en is een soort opslagplaats voor graan. En het wemelt van die dingen. Op basis van foto's gedacht aan forse bouwsels, maar dat valt tegen. Vreemd soort hondenhok op pootjes. Ga maar googlen. Ik heb er een paar gefotografeerd, maar ben er niet tevreden over.