Laatste dag zoals gebruikelijk een beetje rommelig. De gehele Las Vegas Boulevard afgesukkeld en zitten staren naar enorm grote hotels -bekend van film en tv - met protserige namaakzaken als Venetië en de Eiffeltoren.

Vermakelijk vind ik dan nog wel dat je (vanuit die hotels?) mensen naar McDonald ziet struinen. Zouden ze zoveel hebben vergokt, dat ze het ontbijt in het hotel niet meer kunnen betalen???

Ik heb dus geen stuiver vergokt. Ik snap de meeste van die spelletjes ook niet, of niet goed genoeg. Maar die machientjes staan er niet om het publiek rijk te maken, maar de uitbater van die machientjes.

Al bijna bij het vliegveld het ‘bekende' welkomstbord. Met mijn bruine koppie aldaar laten vereeuwigen. Fotograaf was in Red Rock Canyon geweest. Ik nog niet. Nu wel. Daarna een kort bezoek aan Bonnie Springs. Had korter gekund. Of gewoon moeten overslaan. Het enige vermeldenswaardige was de waarneming van een dubbeldekschildpad. En (wilde?) ezeltjes langs de snelweg. Gekiekt. Waanzin begint nu schrikbarende vormen aan te nemen. Tijd om naar het nuchtere NL terug te keren, want daar stop ik niet voor zo'n dier (behalve als hij toevallig oversteekt).

Verder nog een (op de kaart) groen plekje proberen te vinden. Grote dorheid troef en niets groens ontdekt.

Al vrij vroeg retour bij het hotel. Ter verdediging moet ik aanvoeren ook vrij vroeg op pad te zijn gegaan. Nog even door Fremont ‘Centre' geslenterd en een zeer zwarte dame die met mij ‘out wenste te hangen' vriendelijk maar beslist naar andere klandizie verwezen. Nog wat foto's laten mislukken en uiteindelijk tegenover het hotel bij een Mexicaan/Cubaan een erg prettig schoteltje en een flesje Heineken ($.4,75) naar binnen gewerkt. Erg lekker en afgezien van het biertje zeer goedkoop. 'Schoteltje' is niet het juiste woord. 'Schaal' komt dichter in de buurt. Rijkelijk gevuld met vrij forse garnalen, kipfilet en varkensvlees. E.e.a. op een bedje van gebakken rijst (leek wel nasi, want er zat ook ham en ei doorheen) en zo heb ik dus heel slim de bonen weten te omzeilen. Bonen zijn leuk als je 's avonds je dekens tegen het plafond wenst te blazen, maar daar heb ik zelden behoefte aan.

Nu het avontuur van koffer dicht krijgen en als dat uiteindelijk is gelukt ongetwijfeld tot de ontdekking komen dat hij toch nog een keer open moet, omdat je iets bent vergeten. Een toilettas bijvoorbeeld. Als handbagage word dat namelijk een probleem. Schaartje weg, tubes weg, scheermesjes weg en ga zo maar door. Dat eerst maar eens goed afwerken en dan het restant van de Canadian Mist weg klokken. Knabbels heb ik ook nog voldoende. Cheezit, chipitos en nog iets. Zal deels ontbijt van morgen vormen. Met uitchecken voor 11 uur zal ik toch wat extra tijd op het vliegveld doorbrengen, maar dat lijkt mij daar niet zo'n punt. Er is vast nog wel een gokmachine om te negeren.

Volgende en laatste verslag zal de terugreis als onderwerp hebben en wat bij reflectie nog meer aan bod dient te komen. Ik dank jullie en nog wat vreemdelingen, die verdwaald zijn zeker, voor het bekijken van mijn schrijfseltjes en hoop jullie (van mijn part ook de vreemdelingen) in goede gezondheid in NL aan te treffen. Nu snel wegwerken anders is mijn internetperiode voorbij en moet ik nog een nieuwe bijkopen....