Vanmorgen maar weer eens een misprijzende blik op het ontbijt geworpen en mij vervolgens bij buurman Denny's een mooie combinatie van Engels en Amerikaans ontbijt laten voorschotelen. Roerei met bacon en worstjes en ‘pancakes' met honing. Was een zogenaamd senior ontbijt.

Nissan heel even van slag. Zo'n gevuld baasje in de ochtend had hij nog niet meegemaakt. Hij paste zich echter razendsnel aan de nieuwe situatie aan en er werd richting Capitol Reef gezoefd. Even de snelweg af om in Green River te pinnen en niet veel later was ik in het park. Daar merk je eigenlijk niets van. Er is geen toegangspoort en mijn jaarkaart hoefde dus niet getoond te worden.

Eerste bezienswaardigheid (aanwezigheid van een parkeergelegenheid duidt daarop) heette de Great Wash. Geen idee wat ik mij daarbij voor moest stellen, maar er zou wel ‘iets' zijn anders hadden die Yanks er geen bordje aan vertimmerd. Geen toegangspoort, dus ook geen nadere informatie. Na zo'n 20 - 30 minuten door een soort droge rivierbedding te hebben gebanjerd, vroeg ik aan lieden, die ik passeerde waarheen wij allemaal eigenlijk aan het stappen waren en wat er aan het eind te zien zou zijn. Deze mensen waren lid van dezelfde vereniging als ik en wisten het ook niet.

Een stuk verderop maar eens tegenliggers gevraagd. Doorlopen tot waar het erg smal wordt en de rotsen erg stijl omhoog gaan en dan weer omkeren. Daarna zou het weer wijder worden en je kon nog veel verder en dan alsnog terug of proberen te liften. Omdat ik stevig had ontbeten, heb ik zelfs toen het ietsje wijder werd nog een flink stuk doorgelopen, maar op een bepaald moment vond ik het toch welletjes. Er zouden vast wel meer wandelingen in petto zijn. Tijdens de terugweg werd mij gevraagd een foto te maken van een stelletje. Of zij ook een foto van mij moesten maken. En even later heb je hun complete levensverhaal aangehoord. Zij kwamen uit de staat New York en hij was trucker geweest en zij waren hier met een busje, of mini-camper. Allemaal onwaarschijnlijk boeiend.

Mijn bange vermoedens m.b.t. hernieuwd ‘de paden op, de lanen in' werden al snel bewaarheid. Er was o.a. een ‘natural bridge'. Dit keer uitvoerige info bij de startplaats en die brug was mij niet te ver (dacht ik). Er was ook een plaatje bij en het geval leek wel iets op zo'n arch in Arches Park. Nu was de afstand wel OK, maar het bleek meer trap klimmen dan lopen, dus dat werd zwaar hijgen en puffen.

's Ochtends wil het hier nog wel eens aan de frisse kant zijn en ik had deze morgen 'Biertje' over mijn shirt aangetrokken en nog niet uitgedaan. Dus naast hijgen en puffen ook flink transpireren.

Ik kon natuurlijk niet nalaten andere hijgers en puffers even de vertaling te geven van hetgeen er op mijn rug stond. Die kregen acuut last van fata morgana's.

Natural Bridge (het ding is naar iemand vernoemd geloof ik, maar ik ben de naam even kwijt; nieuwsgierige aagjes verwijs ik naar Wikipedia) dus gehaald en op een uitermate mooi tijdstip. Na het maken van enkele foto's ontdekte ik bij ‘het terugspoelen' dat ik een schaap had gefotografeerd. Nee, geen echt schaap, maar een spel van zon en schaduw. Ook daar weer een levensverhaal moeten aanhoren....

Tot slot van de excursie een scenic drive naar Capitol (Reef?) Gorge. Dat 'drive'sprak mij wel aan. En ‘scenic', daar ben ik altijd voor in. Ook hier weer redelijk overweldigende natuur (= rotspartijen) waarbij je je als mens knap nietig voelt. Aan het eind van de route was een parkeerplaats, maar je mocht (op eigen risico) ook nog verder via een onverharde weg. Vergeleken met de 9 miles Canyon was dit een makkie. (Bovendien rijd ik in een huurauto.) En dan is er weer een soort parkeerplaats (incl. toilet). En vandaar was het benenwagenwerk. Te zien zouden zijn: pyroglieven (rotstekeningen) en het Pioneers Register.

Van die rotstekening(en) zelfs een foto gemaakt, maar alleen omdat wij nu in het digitale tijdperk leven en het geen cent aan ontwikkelen en afdrukken kost. Als een kind van 1,5 zo'n tekening maakt, zijn alleen de familieleden trots, maar er is geen sterveling, die er een forse wandeling voor over heeft. Hier doe je dat onder het mom van ‘cultuur'. Het Pioneers Register was goed verstopt, of in oktober met vakantie. Veel te ver doorgelopen. E.e.a. werd slechts dragelijk door het spotten van een flink uitgebreide familie kwartel. Nog kunnen kieken ook. Niet de hele familie en ook niet ‘haantje de voorste'. Meer kippetje de achterste.

Stoel van de auto voelde nadien weldadig aan. Ik heb sinds militaire dienst niet zoveel voetenwerk gedaan. Amper van de parkeerplaats af, of er begint een schermpje op te lichten met 'Warning'. Mijn ‘range' was nog maar 85 mijl. Omgerekend in kilometers heb je in Nederland dan nog keuze uit ca. 388 verschillende tankstations, maar hier ligt dat natuurlijk anders. Mijn overnachtingsplaats was nog iets van 18 mijl en daarvoor was er ook nog een plaatsje. Geen reden om het angstzweet te laten uitbreken. Eerste plaats had zelfs keus. Misschien iets duurder dan in een wat forsere gemeente, maar in vergelijking met de Hollandse pompprijzen blijft ik hier lachen. Aankomst bij motel met dus praktisch volle tank. Of ik nog moest dineren vroeg ontvangstdame mij. Dacht het wel. Doorverwezen naar motel annex restaurant een paar blokken terug. 'Blokken' werkt dan weer op mijn lachspieren.

Bepaald geen ‘fancy' eetgelegenheid, maar hetgeen men serveerde was warm en smakelijk. Tussen salade (die was keurig koud) en steak kreeg ik als ‘tussendoortje' een ‘scone' en die was mij een portie lekker. Het is dat bij het eerder bezochte tankstation ook een Subway is, anders had ik beslist gevraagd of er ook ontbijt werd geserveerd. ‘Mijn' motel is tenminste consequent. Het ontbijt stelt geen klap voor, dus serveert men het ook niet. Ik houd daar wel van. Bij mijn voorbereidende uitzoekwerk ook ergens een motel aangetroffen waar men de gasten een voucher geeft voor Denny's. Zijn zij van het gezeur en de misprijzende blikken van (o.a.) mij af.

Dit motel behoort niet tot een keten. Eerst via booking.com gereserveerd, maar later ontdekte ik dat rechtstreeks boeken weer $.10,- scheelde. Met betreffende accommodatie(Aquarius Inn)is weinig mis. Mooie ruime kamer, badkamer met douche en toilet en aparte ruimte met wastafel. Gratis en ‘veilig' internet. IJskastje en magnetron, koffiezetapparaat en behalve een tv ook nog een extra apparaat (satellietontvanger?), dus dat wordt straks weer technisch hannesen met 2 afstandsbedieningen.

Tot slot is nog het vermelden waard, dat ik het - na het verlaten van het spijslokaal - opeens mega-koud had in mijn korte broek en korte mouwen-hemd. Bijna klappertandend mijn vest aangetrokken en de verwarming op solderen gezet (voor die paar ‘blocks'...). In de kamer iets technisch gedaan met een thermostaat en de verwarming werkt hier top. Intussen wel de halve voorraad Kleenex aan flarden gesnoten. En nu ga ik mijn arme onderdanen in horizontale stand leggen. Morgen richting Bryce Canyon of Zion (of allebei). Maar - om het af te leren - eerst nog één weggetje in Capitol Reef en dat zal ongetwijfeld weer in 'stappie stappie' eindigen. Daarom zal het wel Bryce worden. Daar is de verleiding uit te stappen niet zo groot. Hooguit om foto's te maken. Wat ik mij ervan herinner is het qua wandelen meer iets voor berggeiten en mensen, die graag de Nijmeegse Vierdaagse lopen.

Op Reismee trouwens gelezen van mensen die in de Grand Canyon een eind naar beneden gaan en zich te laat realiseren dat ze ook weer omhoog moeten. Dat is pas afzien.

Er zit nu een niet betalende ‘roommate' in de vorm van een vlieg op mijn beeldscherm. Beestje kon niet lezen, of hij vond het allemaal niet zo boeiend. Zit of vliegt nu ergens anders.

Voordat ik jullie vermoei met nog meer irrelevante info ga ik dit verhaal maar eens ‘overzetten' (ik tik ze nl. eerst in Word) naar Reismee