Het 'extended' bij het ontbijt niet zo snel kunnen ontdekken. Of het moet de banaan zijn geweest. Die had ik nog niet eerder in de aanbieding. Rond 8.15 uur op pad om binnen 11 uur 205 mijl af te leggen. En naar mijn gevoel heb een soortgelijke afstand te voet afgelegd. Mijn schoenen slijten dus meer van wandelen dan van gas geven en koppelen. Toch heb ik nog lang niet alles gezien,

Bij de ingang zo'n jaarkaart gekocht, waarmee je alle nationale parken in mag. Krijg je meteen een berg leesvoer bij. Amper de poort door, of ik spotte al een bald eagle.Niet veel verder een aantal Elks (lijkt op ‘ons' edelhert, maar nog een slagje forser). Mooiste uitgezocht en foto van gemaakt.

Deze herten alsmede de bisons waren vandaag in de aanbieding, want ik heb er heel wat gezien. Eén keer meende ik heel in de verte een beer te zien. Verrekijker erbij en toen ‘het' bewoog, was het gewoon weer een bison. Dus maar goed dat ik in Bear World al verwend was. Het is dus een erg groot park en dat betekent ook dat er flinke stukken minder boeiend zijn. Maar na stug doorrijden is het vaak wel weer genieten geblazen.

In het begin nog plichtsgetrouw elke afslag naar een stoomwolkje ingeslagen. En zeker bij Artists Paintpots, want daar had ik al eens fraaie foto's van gezien. Om dit live te zien, moest er wel gewandeld worden. En trap gelopen. Betrof artists met een voorkeur voor mauve, of de andere kleuren waren op... Van boven was het nog wel aardig (zie foto), maar mijn enthousiasme voor stoompluimpjes en gepruttel nam nog geen grote sprongen voorwaarts. De Grand Canyon van Yellowstone kon mij duidelijk meer bekoren. Door hetgeen er aan thermische activiteiten werd ontplooid nabij Mammoth Hot Springs, werd de stand weer in evenwicht gebracht. In het plaatsje zelf wemelde het van de elks. Die mensen hoeven daar waarschijnlijk nooit hun gras te maaien. Van Mammoth Hot Springs naar het oosten tot het punt waar de weg was afgesloten. Kon nog net (weer) een waterval meepikken. Vervolgens zelfde route in omgekeerde volgorde, maar minder stops, omdat ik die dingen al bekeken had. Met uitzondering van de Norris geysers. Daar waren diverse pluimenmakers, maar ik kreeg in toenemende mate het gevoel, dat ik bezig was ‘hot tubs' te fotograferen. Misschien noodzakelijk voor een hotelier om zijn waar aan te prijzen, maar ik word niet zo erg warm van dit soort beelden. Staat in schril contrast met het feit dat ik het wel warm krijg van het er naartoe lopen. Meestal zijn er paden van houten planken, die iets boven de grond uitsteken. Je wordt ook dringend verzocht daar niet van af te wijken, omdat de plaatselijke aardkorst zeer dun is. Ik vraag mij dan altijd af hoe ze die wandelplankiers hebben aangelegd. Lichtgewicht aannemer met brede asbestschoenen...? Kan natuurlijk ook plank na plank vanaf een veilig punt, maar zo kan ik mijzelf heerlijk vermaken.

Uiteraard Old Faithful ook nog even snel bekeken, want misschien rijd ik morgen wel linksom in plaats van rechtsom richting Jackson en het zou toch zot zijn om deze wereldberoemde spuitgast gemist te hebben. Waar ik echter al bang voor was, ik vond het een vrij matige vertoning. De geleerden hadden voorspeld dat de voorstelling 18.12 uur zou beginnen. Rond 18.05 uur begon de hoeveelheid stoom flinke proporties aan te nemen en jawel, er werd gespoten. Maar wat nu water was en wat stoom, was niet zo heel erg duidelijk (kan aan tijdstip liggen) en ik dacht dat dit een soort opwarmertje was en dat het echte spektakel nog moest beginnen. Alle andere bezoekers (waren er niet zo gek veel) stonden echter op en vertrokken. Toen ben ik ook maar richting Nissan geslenterd.

Misschien moet de organisatie wat aardmannetjes inhuren, die het water een leuk kleurtje geven.

Nee, mijn hoogtepunt van de dag was een bison op de rijweg. Dat vind ik nu apart. Ik zou het zelfs ‘bisonder' willen noemen. Het stond wel op borden, dat 'Wildlife on road' zou kunnen voorkomen, maar hoe vaak zie je bij borden ‘overstekend wild' nu echt wild oversteken...

Tijdens de laatste kilometers richting Stage Coach Inn meende ik mijn Canadian Mist mij vanuit de verte al te horen verwelkomen. Is een vrij kort happy hour geworden, want ik had toch ook wel een beetje trek gekregen. Twee muffins en een banaan is wat weinig brandstof voor al dat gekuier. De tent aan de overkant had d.m.v. een botermalse sirloin de perfecte remedie.

Vermeldenswaard is tenslotte nog, dat ik mijn bril niet meer kon vinden. Sterker nog, het reserve (lees-) brilletje was ook zoek. Koffer, handbagagetas en auto binnenste buiten gekeerd en aanvankelijk zonder bevredigend resultaat. Leesbril uiteindelijk in mijn toilettas aangetroffen en de ‘echte' bril had zich stiekem tegen de sluiting van de veiligheidsriem genesteld. Nu kan ik dus op twee manieren controleren of ik alles juist heb ingeklopt.

Morgen nog een stuk Yellowstone en aansluitend Grand Teton met overnachting in jackson (hole).