15/9 Vandaag staan slingeren door de Jura, speuren naar gemzen, een bezoek aan de Cascade du Hérisson en eindigen aan het Meer van Geneve op het programma. Afgezien van eerste en laatste dag de etappe met de meeste rijtijd.

Ik verlaat hotel Balladin met gemengde gevoelens. Niet echt slecht, maar tamelijk sfeerloos. Via het dal van de Loue, waar ik in Lods de eerste kiekjes maak, rijden we richting ZZO en pakken bij het Lac de Joux alvast een klein stukje Zwitserland. Bij Mouthe terug in Frankrijk en naar de Cascade du Hérisson. Daar rijden we in eerste instantie vrolijk voorbij en belanden bij de Belvédère de Evanthail. Vandaar zie je al een niet misselijke waterval. Blijkt later tot de groep van meerdere watervallen te behoren, die je al wandelend nader kunt inspecteren. De eerste op de route was aardig. Aan lieden met een kaart gevraagd of dit de belangrijkste was. De hoogste zou die bij Evanthail zijn. Ja, maar die had ik dus net al gezien. Om dat ding nog eens vanuit een ander standpunt te bekijken en daar twee keer 45 minuten voor onderweg te zijn... De Fransozen waren sportiever en ik heb ze dan ook veel plezier gewenst.

Omdat al dat gewandel toch knap tijdrovend blijkt, de geplande route gelaten voor wat die was en de navigatie-truus aangezet om de snelste route naar Evian te nemen. Je komt dan een heuvel- of bergrug over en ziet plotseling de Alpen met hun besneeuwde petjes liggen. Adembenemend!

Zwitsers zijn hebberig en willenje voor het gebruik van hun snelwegen een vignet van ruim €.30,- aansmeren. Maar als Hollander ben ik ‘zunig' en besloot B-wegen te nemen en dwars door Geneve te koersen. Zwitsers namen onmiddellijk wraak door alle inwoners van Geneve per auto op pad te sturen tegen de tijd dat ik daar arriveerde. Stoplichten, die doelloos van kleur verschieten. Doelloos? Ja, want er gebeurde totaal niets. Iets van een half uur bezig geweest om de instructie 'Na 700 meter linksaf slaan' te kunnen opvolgen. Pas tegen 20 uur op eindbestemming.

In Evian overnachten we in een gerieflijke tent. We houden zelfs een kamer over. Qua sfeer is het echter drie keer niks. Om de inwendige mens te versterken gaan we naar het centrum. Het zoeken van een geschikt restaurant is iets extra lastig, omdat ik voor Ineke een parkeerplaats voor de deur verlang. Daarin - zonder valet-parking - ook redelijk geslaagd. Dienstdoende horecaffer put zich uit in verontschuldigingen, want zijn brood is op. Desgevraagd blijken andere maagvullers wel bereidbaar, dus het ontbreken van een happie stokbrood verontrust ons niet in het minst. Wij hadden beiden iets met eend en dat ging er best in. Op het balkon ‘thuis' nog een pafje en daarna knorren. Heden 350 km afgelegd, maar daar zeer ruim de tijd voor genomen.

16/9 Terwijl Ineke haar ontbijtje nuttigt, informeer ik bij de receptie hoe het met internet zit. Daarvoor is er een kaart(je) te koop en daar mag je dan 1 uur mee surfen. Wil je langere tijd, dan moet er een creditkaart aan te pas komen. Braaf in mijn zak gehouden en baliekluifster meegedeeld dat ik dit belachelijk vond en dat ik in alle andere hotels gratis heb zit te surfen. Ik kon ergens in de stad/dorp terecht. Meende echter één dag zonder internet wel te kunnen overleven.

Ineke had inmiddels voor €.8,50 een toastboterham met jam en een kopje koffie tot zich genomen (zij mag bij dergelijk schranswerk en die prijs elke dag terugkomen van het management) en was bereid tot de start van de etappe, die ons richting Gstaad en naar Morzine-Avioraz zou voeren. Geen klacht over het weer en naar de talloze Zwitserse chalets en fraai berglandschap mogen turen. Af en toe kom je door een plaatsje waar om voor mij volkomen onbegrijpelijke redenen het ‘opeens' wemelt van de toeristen. Afgezien van snuisterijenwinkeltjes waar je ‘leuke plankjes' en andere ongein kunt aanschaffen, kon ik niet zoveel bijzonders aan die plaatsjes ontdekken en ik was eerlijk gezegd ook niet echt nieuwsgierig. Misschien heb ik nu een bezoek aan het geboortehuis van de uitvinder van het jodelen gemist, maar daar zal ik geen slapeloze nachten aan overhouden. Na ons Zwitsers uitstapje, waarbij wij Gsteig wel hebben gehaald, maar Gstaad niet, was Morzine-Avioraz aan de beurt. Daar krijg je nog meer respect voor renners uit de Tour...

Hoewel ik niet zo gek veel fysieke arbeid had verricht, toch wel een beetje trek gekregen. Mijn maag loopt echter zelden synchroon met de openingstijden van keukens. Doorrijden naar Evian. Aldaar hebben wij smakelijk geknabbeld aan de oever van het Lac Leman (meer van Geneve). Bedienjuf gevraagd hoe diep dat meer eigenlijk is. Gebruikelijke vragen betreffen breedte en lengte. Diepte diende te worden opgezocht. Na het opzoeken blijkt dat de Vaalserberg er dus soepeltjes in kan worden ondergedompeld. Het gisteren - helaas voor Ineke - niet beschikbare dessert (crème brulé) bleek heden wel in de aanbieding. Ineke in haar sas. Dag-specialiteit qua dessert vertoonde evenmin weinig gebreken en werd vreugdevol door mij geconsumeerd. 'Flotant', leek wel iets op een suikerspin, maar dan lekkerder.

17/9 Auto staat netjes voor de deur en niet in de parkeergarage. Dat was niet alleen handig met koffers inladen, maar scheelde ook een hoop gewriemel. Parkeergarage is leuk voor Smarts en andere Dinky Toys, maar niet voor koetsen met normale afmetingen. Het weer is bij vertrek niet daverend en daar komt weinig verbetering in. Bij de Gorges du Pont de Diable wil ik toch wel even een kijkje nemen, want daar had ik via internet al kiekjes van gezien. Bezichtiging zou iets van drie kwartier in beslag nemen. Ineke zou zich, mits ik een sigaretje achterliet, wel vermaken. Entreekaartje gekocht en conform instructie afgedaald richting bezienswaardigheid. Nu is dat niet zo'n punt, maar ik realiseerde mij terdege, dat dit traject ook in omgekeerde volgorde afgelegd diende te worden en ik zag nergens een lift of een roltrap. Ben je eindelijk beneden, komt er een juf, die een hek open doet en daarachter bevindt zich weer een trap! Ik moet echter toegeven, dat deze ‘gorge' de moeite van de getrooste inspanningen zeker waard is. Even bijkomen met een kopje koffie. Daarna een flinke ruk over de grote weg en vervolgens de Col du Telegraph ‘beklommen'. We waren ‘in de wolken', maar helaas slechts letterlijk. Zelfde gold voor de Galibier en de Lautaret. Je zag geen hand voor ogen. Beetje mikken om bij de volgende witte streep te komen. Alpe d'Huez derhalve maar overgeslagen, want inmiddels hadden we meer dan voldoende ‘grijs' gezien. Onze volgende pleisterplaats was niet zo gek ver meer en gelukkig bleek deze herbergier uiterst kwiek te kunnen zijn met het mij inschenken van een welverdiende whisky. Piepklein plaatsje (Valbonais), kroegje met 6 kamers, dus bepaald geen mega-hotel, maar mensen met een groot hart en een prima keuken. Samen met Relais de Wasselonne voor herhalingsbezoek in aanmerking komend.

18/9 Het ziet er weer somber, nat en bewolkt uit en dat was geen gezichtsbedrog. Geplande ‘cols' bij start dus meteen maar overgeslagen. Langs Grenoble en vervolgens naar het zuiden om Villard de Lans nog een keer te bezoeken. In die buurt wat ‘slingers' gemaakt en ook daar veel wolken van dichtbij mogen bewonderen.

19/9 Van Belley naar Luxeuil les Bains hebben we daarentegen weer mooi zonnig weer. Hoewel ook deze route best fraaie beelden opleverde, had ik dit zonnetje liever in de Alpen gezien. Wij passeerden het plaatsje Rennes sur Loue waar ik oorspronkelijk ook een overnachting had ingepland, maar men zat die dag vol. Ik besloot even door het (piep-) kleine plaatsje te rijden. Het was zo klein dat er slechts eenrichtingverkeer mogelijk was. Even later waren we dit gehucht al weer door. In een aangrenzend weiland was een stelletje (neem ik aan) met een universele hobby bezig. Heel even dacht ik dat de jonge dame zich had geprikt aan een distel en moeite had overeind te komen en daarom weer terugzakte. Maar waarom zij daarbij het bovenlichaam zou moeten ontbloten??? Na de familie 'Von Wippenstein' achter ons te hebben gelaten, vervolgden wij onze weg naar (de) Luxe uil. Dat bleek best een aardig plaatsje en de accommodatie (soort ‘studio') was ook dik voor elkaar. Vreemd genoeg meldde de receptionist dat er voor mij was gebeld. Dat kon slechts één persoon zijn. Mobieltje ook even aangezet en inderdaad betrof het onze buurman, die post voor ons verzamelde en plantjes zou begieten. Er bleek bij ons te zijn ingebroken en het complete huis was doorzocht. Nu zijn wij niet zo ‘bezitterig', maar zo'n inbraak geeft wel een hoop rommel en gedoe. Nu is er in ons geval hooguit sprake van extra rommel, dus ik raakte van deze mededeling dan ook niet zo erg in de war. Het feit dat een wildvreemde in mijn onderbroeken heeft lopen graaien, laat mij ook vrij koud (mits het de exemplaren in de linnenkast betreft). Voorzichtigheidshalve die avond toch maar een pizza gehaald en in onze studio met smaak verorberd.

20/9 Thuisreis verloopt probleemloos. Alleen jammer dat ik Luxemburg al weer door was voordat ik er erg in had. Dus niet kunnen profiteren van lage accijnzen. Via Anke & Sander in Landgraaf bereikten wij vroeg in de avond het ‘gekraakte' pand. Met grote opluchting constateerde ik dat de Schotse Malts er nog allemaal waren. Op tafel lag een politiepet, maar dat bleek mijn ‘eigen' pet te zijn, die nog stamt uit mijn tijd bij de reservepolitie. Uiteraard missen wij het een en ander, maar het is redelijk te overzien. Moet inbrekers hebben betroffen die niet van sjouwen hielden. Nu de rommel tot de gebruikelijke standaardsituatie is teruggebracht, wordt het tijd (de definitieve) aangifte te doen en de schade aan de verzekering door te geven. Of dat voldoende muntjes oplevert voor een nieuwe vakantie zal moeten worden afgewacht.

Bij het controleren of het laatste verslag goed is overgekomen, zie ik een advertentie van KPN Glasvezel. Ook toevallig.......

Lang leve glasvezel.

Reeds in de jaren 80 was ik op de hoogte van het fenomeen glasvezel. En nu was het zowaar aanwezig in Almere. Nadat ik UPC wegens 10-plus horkerigheid de deur had uitgeknikkerd, bleek Canal Digital dezelfde leerschool te hebben doorlopen en dus naast UPC geparkeerd. Het leek mij dus wel handig om nu alles via één leverancier te laten lopen. Bovendien zat ik nog met een antieke (en dure) ISDN-installatie en aangezien glasvezel eveneens via KPN werd gedaan, zou ik daar ook vanaf zijn.

Nu bleek 'Ja, doet u maar' niet te betekenen, dat de week daarna er een monteur op de stoep stond en e.e.a. aan ging sluiten. Dat heeft maanden geduurd. Tussentijds KPN Digitenne gebruikt om toch naar de commerciële zenders te kunnen kijken. Maar in februari van dit jaar was het dan zover.

Monteur was amper vertrokken of ik heb de inkomsten van KPN flink opgeschroefd door eindeloos in de wacht te staan met de helpdesk van KPN Glasvezel. Desktop was niet verbonden met internet. Laptop (draadloos) wel. TV deed ook moeilijk. Voorts was de monteur er niet in geslaagd de oude coaxkabel tussen woon- en slaapkamer te vervangen door glasvezel. Daar moest ik een aparte goocheldoos voor aanschaffen (rond €.100,-).

Mijn blijdschap omtrent mijn eerste ervaringen was dusdanig, dat ik de bezorger van de goocheldoos heb verzocht de handel maar retour te sturen. Ook KPN Glasvezel verzocht mij terug te zetten op het vertrouwde koperdraad. 'U heeft getekend meneer', 'U zit hier minimaal een jaar aan vast'.

KPN een ‘lieve' brief gestuurd. Na geruime tijd kreeg ik een buitengewoon vriendelijke, maar tevens zeer doortastende dame van KPN klantenreactie aan de lijn. Een type waarvoor ik - als ik een eigen bedrijf zou hebben - bij wijze van spreken een functie zou verzinnen; als ze maar voor mij ging werken. En dat had weinig te maken met het douceurtje van €.200,- waarmee ik niettemin best in mijn sas was. Kon ik de goocheldoos, die ik uiteindelijk toch maar heb laten komen, van betalen.

Helaas deed zich al vrij rap een nieuwe hinderlijke zaak voor. Vrienden en kennissen, die bij een bepaalde provider waren aangesloten, kreeg ik via e-mail niet meer te pakken. Weer ‘leuk' in de wacht bij het 0900-nummer. Ging men iets aan doen. Klopt. Maar enkele weken later was het van hetzelfde laken een kostuum. Weer een ‘lieve' brief en gedreigd op te stappen als er weer een tijdelijk lapmiddel zou komen. Dit keer zijn er dusdanige maatregelen getroffen, dat de storingen en ‘bouncende e-mails' niet of nauwelijks nog voorkwamen. Helaas geen antwoord op brief.

Tot maandag 27/9 verliep alles dus weer redelijk naar wens. 's Avonds echter geen internet. Misschien even een netstoring, dacht ik vergoelijkend. Volgende ochtend nog steeds geen internet. Jippie, ik mag weer met 0900 bellen. Eenvoudiger gedacht dan gedaan. Telefoon deed dus ook niets meer. Stekker uit modem gehaald en vervolgens weer ingeplugd. Technisch vernuft is mij soms niet vreemd. Resultaat: telefoon deed het weer. Internet nog steeds niet. Met helpdesker diverse trucs uitgehaald, maar dat hielp allemaal niets. Er moest een monteur komen. 'Wanneer zie ik die verschijnen?' 'Kan ik u helaas niet zeggen.' Steun en toeverlaat van KPN klantenreactie ingeschakeld. Monteur komt. Ik bleek voor hem al de derde met dezelfde soort klacht. (En dat betreft dus slechts één monteur...) Er moest op ‘hoog niveau' worden ingegrepen. 'Wanneer kan ik daar resultaat van verwachten?' 'Moeilijk te zeggen, maar men gaat zijn best doen.' (Het lijkt de padvinderij wel...)

Telefonische malheur werd geregeld door de huistelefoon door te schakelen naar mijn mobieltje. Nu dus in ieder geval bereikbaar. Wel leuk voor uitgaande gesprekken....

Steun en toeverlaat had een vrije dag. Vervanger/collega was begripvol, maar kon ook geen ijzer met handen breken. XS4ALL wel, want die garandeerden mij internet binnen 24 uur. Vervanger/collega belde mij nog terug met de mededeling dat er met alle macht aan het probleem werd gewerkt. 'Leuk voor de andere mensen met storing, maar ik heb al zelf maatregelen genomen '. O.a. voor ‘de krant' is het kunnen beschikken over internet en kunnen e-mailen onontbeerlijk. Ik kan dus niet wachten tot ‘hoog niveau' klaar is met hun best doen. De man voorts meegedeeld, dat ik mij niet langer gehouden achtte aan het laten afschrijven van muntjes voor diensten die niet worden geleverd. Tegen deze logica had hij niet veel in te brengen. Voor de ‘administratieve afwikkeling' wacht ik nog op een telefoontje van mijn steun en toeverlaat. Ik heb nu ook een amper gebruikte goocheldoos in de aanbieding...

Nu is het voor KPN storm in een glas water, want XS4ALL is ook van KPN.... In mijn ervaring echter een zeer goede ‘afdeling'. Nu schrijf ik dit voordat de XS4ALL-monteur is geweest, dus wellicht tart ik het noodlot...

Niet dus. Door XS4ALL gestuurde monteur (monteuse?) verscheen keurig op de afgesproken tijd, prikte een soort ‘dongel' in mijn topje en internet is weer bereikbaar. Na enig ‘gedoe' stroomden ook de mailtjes binnen. Die hebben dus gezamenlijk gezellig op het wereldwijde web met elkaar rond gedoold tot het deurtje van mijn postvakje open ging. Moet je eens over nadenken hoe knap dat eigenlijk is. Dolen de berichtjes inderdaad rond of zitten ze braaf voor de deur te wachten tot die open gaat? En dat gaat kennelijk zonder gedrang en zonder onderling ruzie te maken of voor te dringen.

KPN Glasvezel ook meteen maar ‘blij gemaakt' met een mailtje en mijn telefonische mededeling, dat ik het met Glasvezel nu helemaal gehad heb, daarin bevestigd. Verheug mij nu al op de afwikkeling.

Voorts benieuwd wanneer het lek met de ‘systeemfout' boven water is en ik weer normaal bereikbaar ben en tegen redelijk geprijsde tarieven naar buiten kan bellen.